فوتبالیست ها جزو خوش اندام ترین ورزشکاران جهان هستند. آنها اغلب مجبورند در یک لحظه ازبازی از راه رفتن، روی به یک سرعت حداکثر انتقال یابند. بدون توپ، آنها باید بازیکن خود را یارگیری کنند، شکل تیمی خود را حفظ کنند و در صورت تغییر و انتقال، مراقب باشند. با توپ، آنها باید دریبل بزنند، بپیچند و بچرخانند و فرصت هایی برای پیشبرد بازی پیدا کنند. همه اینها برای دو نیمه 45 دقیقه ای خواهد بود.
فوتبال یک ورزش با شدت بالا است که به قدرت، استقامت و چابکی نیاز دارد. یکی از معیارهای حرکت بازیکن در یک بازی مسافت طی شده است. در حالی که روزهای اولیه ارائه اطلاعات فوتبال عمدتاً آمارهای اولیه تیم (مالکیت، شوت ها، کارت ها و غیره) را جمع آوری می کرد، فناوری بهتر اکنون به ما اجازه می دهد به سؤالات خاص تری پاسخ دهیم.
بنابراین، یک بازیکن فوتبال چقدر در یک بازی می دود؟
البته پاسخ به این سوال به عوامل مختلفی بستگی دارد. آمار دویدن یک مدافع کناری با یک مدافع میانی کاملا متفاوت خواهد بود. تیمی که تاکتیک ضد حمله با بلوک دفاعی در عقب زمین بازی می کند، به طور متوسط مسافت های کمتری را نسبت به تیمی که فوتبال تهاجمی مبتنی بر مالکیت بازی می کند، طی می کند.
[خرید آنلاین توپ فوتبال و فوتسال با مناسب ترین قیمت]
برخی منابع نشان می‌دهند که بازیکنان حرفه‌ای فوتبال می‌توانند در هر بازی بین 10 تا 15 مایل بدود. این بسته به برخی عوامل اساسی و برخی عوامل تاکتیکی متفاوت است.
سن
عامل اساسی شماره 1 که مسافت طی شده را در بین بازیکنان فوتبال متمایز می کند، سن است. شما انتظار دارید که بازیکنان جوان مسافت های کمتری را نسبت به بزرگسالان حرفه ای طی کنند. علاوه بر این، در میان متخصصان بزرگسال، ممکن است انتظار داشته باشید که یک مهاجم مرکزی 35 ساله نسبت به یک مهاجم مرکزی 23 ساله، مسافت کمتری را پوشش دهد.
مطالعه ای که بر روی بازیکنان شرکت کننده در مسابقات یوفا یورو 2016 انجام شد به این نتیجه رسید که بازیکنان بین 5-8 مایل (8-12 کیلومتر) دویدند. بازیکنان در تورنمنت های حرفه ای بزرگ معمولا در محدوده سنی 20 تا 35 سال هستند.
برای بازیکنان جوان فوتبال، این مسافت ها کوتاه تر است. می توان تخمین زد که بازیکنان گروه 15-20 ممکن است بین 4-6 مایل بدود، در حالی که بازیکنان زیر 15 سال ممکن است 5 تا 8 کیلومتر در هر بازی را طی کنند.
زمان بازی
یکی دیگر از عوامل اساسی که بر مسافت طی شده در هر بازی تأثیر می گذارد، زمان بازی است. بازیکن تعویضی که در دقیقه 75 وارد بازی می شود در آن بازی مسافت کمتری را نسبت به بازیکنی که جایگزینش میشود پوشش می دهد.
با این حال، این می تواند هنگام تفسیر آمار مسافت طی شده در هر بازی مهم باشد. اگر به من می گفتید که دنیس اروین، مدافع چپ منچستریونایتد در دهه 90، نسبت به اوله گونار سولسشر، یک بازیکن هجومی، زمین بیشتری را در هر بازی پوشش می داد، باورتان می کنم. اما این به این دلیل است که می‌دانم سولشایر بیشتر بازی‌ها را به عنوان بازیکن تعویضی انجام داد و دقایق کمتری نسبت به ایروین در هر بازی انجام داد.
به همین دلیل است که در بسیاری از مطالعات دانشگاهی، تجزیه و تحلیل مسافت طی شده به یک واحد در ساعت استاندارد شده است. این امکان مقایسه موازی بین بازیکنان را فراهم می کند. به ویژه، امکان مقایسه بین بازیکنانی که در یک پست بازی می کنند را فراهم می کند.
موقعیت
اکنون که فاکتورهای اساسی بیشتری مانند سن و زمان بازی را پوشش داده ایم، به عوامل جالب تری می رسیم که مسافت طی شده را تحت تأثیر قرار می دهند. موقعیت یک بازیکن بر میزان پوشش زمین او تأثیر می گذارد. در ترکیب با فاکتور بعدی (تنظیم تاکتیکی)، می‌توانید فاصله‌های طی شده توسط بازیکنان فوتبال را در تیم‌های مختلف بیشتر درک کنید.
دروازه بان: تا حد زیادی بازیکنی که کمترین مسافت را پوشش می دهد. آنها می توانند مسافت 1-2 مایل را در هر بازی طی کنند. بیشتر حرکات آنها در بین تیرها، برای ضربه زدن به توپ شروع از دروازه، بلافاصله پس از سیو و زمانی که یک پاس برگشتی از یک بازیکن خارج از محوطه دریافت می کنند، انجام می شود.
مدافعان کناری: این بازیکنان بسته به چیدمان تاکتیکی، مسافت بسیار زیادی را در زمین پوشش می‌دهند. آنها در برخی از تیم‌ها مسئولیت‌های تهاجمی قابل توجهی دارند که ممکن است اورلپ اجرا کنند و گزینه‌های پاس را برای هافبک‌ها فراهم کنند.
آنها همچنین قرار است از مناطق کناری در برابر جناح های مخالف دفاع کنند. حرکت به صورت عمودی در سمت آنها رایج است، جایی که آنها بسته به حمله و دفاع در خطوط بالا و پایین می روند.
مارکوس آلونسو، مدافع چپ چلسی، در فصل 19-2018 در آمار مسافتی با میانگین بیش از 7 مایل در بازی، شماره 5 بود. در مطالعه EURO 2016 که در بالا ذکر شد، مدافعان کناری به طور متوسط بین 6.2 تا 6.5 مایل یک بازی را طی کردند.
مدافعان مرکزی: این بازیکنان که به عنوان مدافعان میانی نیز شناخته می شوند، کمترین مسافت را در زمین بین بازیکنان خارج از محوطه پوشش می دهند. حرکت آنها تا حد زیادی محدود به منطقه دفاعی تیم است. مانند مدافعان کناری، بسته به چیدمان تاکتیکی تیم، ممکن است مسئولیت‌های تهاجمی نیز داشته باشند.
مدافعان میانی برای ضربات ایستگاهی مانند ضربات کرنر یا ضربات آزاد نیز به جلو می روند. این معمولاً به دلیل جثه آنهاست. مدافعان مرکزی معمولاً بزرگ و قوی هستند که در رقابت برای توپ های هوایی به آنها برتری می دهد.
در مطالعه EURO 2016، مدافعان مرکزی به طور میانگین بین 5.7 تا 5.9 مایل(حدود 9 کیلومتر) در هر بازی را طی کردند.
هافبک های کناری یا وینگر:
در برخی از ترکیب‌ها به عنوان وینگر، هافبک‌های کناری، شبیه به مدافعان کناری، فضاهای زیادی را در مناطق عمودی خود پوشش می‌دهند. حرکات وینگرها می‌تواند انفجاری باشد و آنها نیاز دارند که به صورت ناگهانی دوی سرعت انجام دهند. اینها منجر به مسافت های بزرگ تری می شوند.
وینگرها در برخی از تیم ها مسئولیت های دفاعی قابل توجهی نیز دارند. به خصوص اگر یک تیم دفاعی بخواهد حریفی را که فوتبال مبتنی بر مالکیت بازی می کند، مهار کند. این همچنین به الگوهای حرکتی اضافی برای حفظ شکل دفاعی و آماده شدن برای ضد حملات نیاز دارد.
در مطالعه EURO 2016، هافبک های کناری فاصله 6.5 تا 6.7 مایلی را در هر بازی طی کرده و مشاهده کرده اند.
هافبک های مرکزی: به طور معمول، این بازیکنان بیشترین فضای زمین را در یک تیم پوشش می دهند. صرفاً به این دلیل است که آنها مناطقی را اشغال می کنند که بین یک سوم دفاعی به یک سوم تهاجمی به صورت عمودی حرکت کنند. علاوه بر این، بر خلاف وینگرها که جابجایی در آنها نادر است، بین هافبک های مرکزی چپ و راست نیز تبادل بیشتری وجود دارد.
هافبک های مرکزی به این نام وفادار هستند. آنها نه تنها مهاجم هستند و نه تنها مدافع. آنها هر دو هستند. به این ترتیب، حضور آنها هم در دفاع و هم در حمله حیاتی است. این باعث افزایش تقاضای جنبش و حرکت آنها می شود.
انگولو کانته، که به طور گسترده به عنوان یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر در فصل 2018-2019 شناخته می شود، در 26 بازی کامل خود 7.3 مایل (حدود 11.7 کیلومتر) در هر بازی را طی کرد. او همچنین بهترین بازیکن از نظر مسافت طی شده در دو فصل قبل بود.
در مطالعه EURO 2016، هافبک های مرکزی بین 6.7 تا 6.9 مایل در هر بازی را طی کردند.
مهاجمان: مهاجمان مانند مدافعان میانی تا حد زیادی در یک سوم جلویی زمین فوتبال فعالیت می کنند. با این حال، با توجه به درگیری آنها در قسمت تهاجمی بازی، آنها تمایل به حرکت سریعتر و مکرر دارند. آنها نسبت به سایر بازیکنان مسئولیت های دفاعی کمتری دارند. اغلب، آنها برای جلوگیری از قرار گرفتن در موقعیت های آفساید و کمک به نگه داشتن بازی در هنگام انتقال، ردیابی می کنند.
در مطالعه EURO 2016، بازیکنان مهاجم بین 6.4 تا 6.6 مایل (حدود 10 کیلومتر) در هر بازی را طی کردند.
موارد فوق حقایق خاصی را در مورد موقعیت بازیکنان ارائه می کند. اگرچه، توجه به این نکته ضروری است که موقعیت ها می توانند سیال باشند. مهاجمی مانند زلاتان ابراهیموویچ (که بیشتر یک بازیکن هدف است) مسافت بسیار کمتری را در زمین نسبت به فردی مانند سرخیو آگوئرو (که دوست دارد در ترکیب تیم نقش داشته باشد) پوشش خواهد داد.
بنابراین، بسته به منطقه ای که یک بازیکن قرار میگیرد و ویژگی هایی که دارند، آنها نسبت به همتایان خود که همان موقعیت را در زمین دارند، مسافت بیشتری (یا کمتر) را پوشش می دهند.
این ما را به عامل بعدی یعنی تاکتیک می رساند.
تنظیم تاکتیکی
تاکتیک‌ها بر میانگین مسافت‌هایی که بازیکنان در همان موقعیت طی می‌کنند تأثیر می‌گذارد. یک مدافع کناری که برای اتلتیکو مادرید بازی می‌کند - تیمی که تمرکزش روی سازماندهی سفت و سخت و دفاع است - در زمین بسیار مسافت کمتری را در مقایسه با یک مدافع کناری که برای منچستر سیتی بازی می‌کند، پوشش می‌دهد، تیمی که فوتبالی به سبک تیکی تاکا مبتنی بر مالکیت توپ بازی می‌کند.
به طور مشابه، تیم هایی که فوتبال را با ضد حمله بازی می کنند، وینگرهایشان نسبت به تیم هایی که با توپ بازی می کنند، مسافت کمتری را طی می کنند. این به این دلیل است که وینگرها در تاکتیک ضدحمله دویدن کمتری انجام می دهند، جایی که منتظر لحظات مناسب برای انفجار به جلو هستند.
یافتن آمار کلی برای مسافت های تحت پوشش سیستم های تاکتیکی مختلف دشوارتر است. این به این دلیل است که طبقه بندی تاکتیک ها با توجه به ماهیت روان آنها بین بازی ها و حتی در یک بازی بسیار سخت تر است.
سوت پایان
بازیکنان فوتبال در طول یک بازی متحمل خواسته های شدید می شوند. یک مسابقه شامل حرکت مداوم برای دو نیمه 45 دقیقه ای است. حرکت می تواند از دویدن های سبک (حتی پیاده روی) تا دوی سرعت کامل متفاوت باشد. به همین دلیل است که بازیکنان فوتبال در تمرینات استقامتی زیادی شرکت می کنند و به آنها اجازه می دهد استقامت خود را برای مسابقات طولانی طاقت فرسا افزایش دهند. تمرینات اینتروال نیز می‌تواند مفید باشد، زیرا آنها را قادر می‌سازد بدون پارگی عضله از پیاده‌روی به نهایت سرعت برسند!
مسافت های تحت پوشش بازیکنان فوتبال بسته به سن، زمان بازی، موقعیت بازیکن و چیدمان تاکتیکی تیم می تواند متفاوت باشد. هافبک های مرکزی به دلیل اشغال منطقه وسیع تری در زمین، بیشتر مسافت ها را طی می کنند. مدافعان وسط کمترین پوشش را دارند زیرا تا حد زیادی به وظایف دفاعی در یک سوم اول زمین محدود می شوند.
بنابراین، اگر یک دونده هستید (و خیلی خوب توپ را در پای خود دارید)، به بازی فوتبال رقابتی فکر کنید. به دلایلی این محبوب ترین ورزش جهان است!
باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، به عنوان بهترین مدرسه فوتبال کرج تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتری را به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.
