توضیح اینکه چه کسی در دنیای ورزش به اوج می رسد، اغلب کاری دشوارتر از آن چیزی است که به نظر می رسد. فرمول موفقیت اغلب به عنوان ترکیبی از استعداد، تلاش و به میزان کمتری در مکان مناسب و در زمان مناسب، یعنی خوش شانس بودن به ما ارائه می شود.
با این حال، یک عامل وجود دارد که هرگز ذکر نمی شود اما در بسیاری از موارد می تواند عاملی باشد که بین رسیدن به موفقیت یا کنار گذاشتن تفاوت ایجاد می کند، یعنی ماه تولد بازیکنان فوتبال.
در دهه 1980 بود که راجر بارنزلی، روانشناس کانادایی فهمید که در لیگ های اصلی نوجوانان و حرفه ای هاکی روی یخ در کشورش، تا 42٪ بازیکنان در سه ماهه اول سال، 30٪ در دومین سه ماهه سال متولد می شوند. و به ترتیب 19 و 9 درصد در سه ماهه سوم و چهارم. (سه ماهه اول سال میلادی یعنی سه ماهه آخر در تقویم هجری)
بنابراین تعداد قابل توجهی بازیکن در 3 ماه اول سال متولد شده اند. بازیکنان لیگ نوجوانان تقریباً 5 برابر بیشتر از ماه آذر در ماه دی و بهمن به دنیا می آیند.
در سنین پایین، یک سال می تواند از نظر رشد جسمی، بلوغی، اجتماعی و عاطفی تفاوت زیادی ایجاد کند، مفهوم این است که بازیکنان بزرگتر زودتر از دیگران برجسته می شوند، به این معنی که مربی به آنها فرصت بیشتری می دهد، بنابراین آنها بیشتر بازی می کنند زمان و کسب تجربه بیشتر، ایجاد سناریویی که در آنها حتی بیشتر شانس انتخاب شدن برای تیم خود و آموزش توسط بهترین مربیان، رقابت با بهترین رقبا، بهترین امکانات و در نهایت 20، 30 یا 40 بازی بیشتر در هر فصل نسبت به هم تیمی هایشان که در ماه های آخر سال متولد شده اند. (برعکس ایران)
در فوتبال، جایی که تاریخ بین سطح سنی 31 ژوئیه تعیین شد، این پدیده نیز رخ می دهد. در اوایل دهه 1990، در حالی که بارنزلی در حال تجزیه و تحلیل تاریخ تولد بازیکنان در تیم های شرکت کننده در جام جهانی 1990 و مسابقات جهانی U17 و U20 بود، متوجه شد که بیشتر بازیکنان در ماه اوت متولد شده اند.
حتی در تیم های برنده جام های جهانی گذشته (اسپانیا 2010، آلمان 2014 و فرانسه 2018)، بیشتر بازیکنان اسپانیا و فرانسه در سه ماهه اول متولد شده اند (در هر دو مورد 35٪)، اگرچه این در مورد تیم ملی آلمان وجود نداشت، جایی که به سختی تفاوتی بین 3 دسته بندی اول وجود داشت (شکل پایین)
.jpg)
در همین حال، اگر یک چهارم تولد بازیکنان در تیم های لیگ اسپانیا در 10 سال گذشته را با توجه به ملیت تجزیه و تحلیل کنیم، متوجه می شویم که بازیکنان متولد شده به ویژه در سه ماهه اول و پس از آن متولدین سه ماهه دوم هستند.
تأثیر سن نسبی بر ورزش همگانی
این پدیده همان چیزی است که راجر بارنزلی به عنوان تأثیر سن نسبی تعریف کرده است و به تفاوت سن بین افرادی گفته می شود که برای یک هدف یا عملکرد خاص در یک گروه قرار گرفته اند.
در ورزش های پایه، لیگ هر بازیکن توسط گروه های سنی تعیین می شود که اهمیت این پدیده را تعیین می کند، جایی که به ویژه بین 15 تا 18 سال بسیار مهم است.
در این شرایط، بازیکنانی که در سه ماهه اول و دوم متولد می شوند (از ژانویه تا ژوئن) به احتمال زیاد با استعداد شناخته می شوند و بنابراین به دلیل احتمال رشد و بلوغ بالقوه آنها نسبت به هم سن و سالان "جوان تر"، برای تیم های سطح بالاتر انتخاب شود.
در نتیجه، در بین بازیکنانی که در ماه های آخر سال متولد می شوند(در ایران برعکس)، نسبت بیشتری به خارج شدن از ورزش وجود دارد.
بنابراین، پیامدهایی که تأثیر سن نسبی می تواند در ورزش پایه داشته باشد بسیار زیاد است و برای آینده ورزشی کودکان و ورزش بسیار مهم است. این شرایط در ورزشهای انفرادی یا در مواردی که هیچ مرحله انتخابی وجود ندارد یا ورود به بازی و یادگیری در دوران کودکی و نوجوانی آزاد و فعال است، به این ترتیب رخ نمی دهد.
این پدیده با یکی از مهمترین اهداف ورزش همگانی درگیر است: امکان ایجاد و پیشرفت بازیکنان با استعداد. و واقعیت این است که تأثیر سن نسبی، همراه با ارزیابی بیش از حد از اهمیت نتایج در این سطوح، بازتاب هایی در قالب فرصت های از دست رفته برای لایه های با استعداد دارد.
بنابراین، این پدیده آشکار می کند که به نظر می رسد در روند شناسایی و رشد استعدادها مرتبط با تأثیر سن نسبی، تعصب عمده ای وجود دارد. بازیکنانی که در کوارترهای اولیه متولد شده اند، به وضوح بهترین نیستند، بازیکنانی که به همان اندازه خوب یا حتی بهتر از بازیکنان انتخاب شده هستند، بدون شک از دست می روند زیرا از همان سطح فرصت ها و تجربیات برخوردار نیستند.
باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرزFCDORFAK یک باشگاه ورزشی است که روند ردیابی استعدادهای خود را نه تنها بر جنبه های جسمی بلکه جنبه های فنی، روانشناختی و ادراکی-شناختی نیز بنا می کند.
بررسی تأثیر سن نسبی در FC Barcelona
یک مطالعه توسط اعضای گروه FC Barcelona و سلامتی در ارتباط با محققان بین المللی تأثیر سن نسبی را در چندین بخش حرفه ای (فوتبال مردان، زنان، بسکتبال، فوتسال، هندبال و هاکی مردان) و رده های سنی بررسی کرد. (زیر 10 سال، زیر 12 سال، زیر 14 سال، زیر 16 سال، زیر 18 سال و بزرگتر).
جای تعجب نیست که اگر در تمام بخشها جدا از فوتبال زنان، تأثیر سن نسبی وجود داشته باشد، با بیشترین درصد بازیکنان متولد شده در سه ماهه اول، و کاهش تدریجی درصد با بالاتر رفتن سن بازیکنان.
در مورد فوتبال زنان، بازیکنان عمدتا در سه ماهه دوم سال (32.5٪) متولد می شوند، در مقایسه با سه ماهه اول (30.1٪). علاوه بر این، تأثیر سن نسبی در بین بازیکنان زیر 10 سال بارزتر است، در حالی که از زیر 12 سال تا زیر 18 سال این اثر به میزان کمتری درک می شود، بنابراین با افزایش سن از بین می رود.
به طور خلاصه، تعصب مداوم نسبت به بازیکنانی که در ماه های اول سال متولد می شوند، و به ویژه در بین متولدین سه ماهه اول مشاهده می شود ، احتمال وقوع این اتفاق در بین جوانترین گروه های سنی در بسکتبال و فوتبال مردان بیشتر است.
علاوه بر تأثیر سن نسبی از 11 سالگی، باید تأثیر بلوغ بیولوژیکی و استخوانی را نیز درنظر بگیریم، که اختلافات بارزتری در یادگیری و رشد ایجاد خواهد کرد، اما این موضوع دیگری است.
نتیجه گیری
اگرچه برنامه استعدادیابی و توسعه استعدادهای درخشان آکادمی فوتبال درفک البرز نه تنها بر روی مولفه جسمی بلکه عوامل فنی، روانشناختی وادراکی-شناختی متمرکز است، پدیده سن نسبی نیز در تمام سطوح جوانان از طریق U18 رخ می دهد، که نشان دهنده وجود تعصب نسبت به انتخاب بازیکنانی که در ماه های اول سال متولد شده اند، به ویژه در میان جوان ترین گروه های سنی و در ورزش هایی مانند بسکتبال و فوتبال مردان.
با توجه به اینکه فلسفه FCDORFAK وزن بیشتری را به عوامل یادگیری، عصبی-حرکتی نسبت می دهد، این نتایج این سوال را ایجاد می کند که آیا تأثیر سن نسبی به غیر از برتری جسمی که به تفاوت سن تقویمی نسبت داده شده است، ارتباط دیگری دارد یا نه.
