مربیگری بازیسازی مدافع میانی در فوتبال– نظریه تاکتیکی
توسط باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز به سرپرستی سعید رنجبر
مربیگری بازیسازی مدافع میانی
چه در مقابل پرس از بالا بازی کنید و چه در مقابل دفاع از عقب، نقش مدافع میانی در فاز بازیسازی و شکستن خط اول فشار کلیدی است.
بازیسازی از عقب زمین چیزی فراتر از راحتی در مالکیت توپ است.
مدافع میانی مدرن باید به روش‌های مختلفی برای شکست دادن حریف مستقیم خود مجهز باشد.
این تحلیل تاکتیکی، نکات ظریف تاکتیکی و فنی مورد استفاده مدافعان میانی مدرن را در فاز بازیسازی بررسی می‌کند.
حمله به فضا
یکی از موثرترین راه‌هایی که یک مدافع میانی می‌تواند از خط اول فشار عبور کند، حمل توپ با پاهایش است.
این کار نه تنها مدافع را از خط حمله حریف عبور می‌دهد، بلکه می‌تواند در خط میانی نیز یک اضافه بار ایجاد کند.
در مقطعی، هافبک میانی حریف مجبور می‌شود با بازیکن صاحب توپ درگیر شود و گزینه‌های پاس را باز کند.
در مثال بالا، که از هکن در آلسونسکان سوئد گرفته شده است، مدافع میانی چپ به تازگی توپ را از مدافع میانی راست خود دریافت کرده است.
مهاجم حریف که نزدیک توپ است، سعی می‌کند زمین را به دو نیم تقسیم کند و مدافع میانی آن سمت را به دام بیندازد.
مدافع میانی با یک لمس اول بزرگ و تهاجمی، مهاجم را از بازی خارج می‌کند.
مدافع میانی با کمک حرکت هافبک‌های میانی خود (دایره کشیده شده)، توپ را از خط اول فشار عبور می‌دهد و آزاد است تا به سمت خط میانی حریف بدود.
اکنون، با تمرکز چشم هافبک‌های حریف بر توپ، هم‌تیمی او می‌تواند از یک موقعیت کناری به یک موقعیت مرکزی پشت سر آنها حرکت کند.
بازیکن کناری می‌تواند بدون جلب توجه حرکت کند و پاسی دریافت کند که به او اجازه می‌دهد مستقیماً به خط دفاعی حریف برود.
حمله به فضا از تغییر بازی:
نمودار تاکتیکی بالا مزایای حمله به فضا از تغییر بازی در مقابل یک مدافع میانی یا پایین را نشان می‌دهد.
علاوه بر دور زدن خط اول فشار، این امر جابجایی هافبک‌های حریف را در زمین پشت سر مهاجمانشان بسیار دشوار می‌کند.
بنابراین، فضا در منطقه کناری باقی می‌ماند که می‌تواند منجر به موقعیت تک به تک بین وینگر و مدافع کناری حریف شود.
مدافع میانی باید یک ضربه اول تهاجمی به جلو داشته باشد و همچنین باید به جای یک خط مورب به سمت پاس بعدی، در یک خط مستقیم به جلو حرکت کند.
.jpg)
این معمولاً منجر به دویدن مستقیم هافبک کناری، در این مورد، چپ، به سمت توپ می‌شود.
در نقطه درگیری، مدافع میانی می‌تواند توپ را به یکی از بازیکنان کناری رها کند.
یک جایگزین برای مدافعان میانی برای حرکت با توپ به سمت فضا، دریبل زدن توپ به سمت نزدیک‌ترین مهاجم حریف است.
مشابه سناریوی قبلی که توضیح داده شد، این کار مهاجم را در جای خود ثابت می‌کند.
گزینه‌های پاسکاری پشت مهاجم با جلوگیری از جابجایی مهاجمین برای پوشش فضا ایجاد می‌شود.
پا روی توپ
تصویر بالا، پاول فن هکه از برایتون را نشان می‌دهد که در لبه محوطه جریمه خودی ایستاده و کف پایش روی توپ است.
یک مدافع میانی معمولاً این کار را انجام می‌دهد تا مهاجم را به پرس کردن توپ ترغیب کند.
هنگام بازی در مقابل یک دفاع میانی فشرده، این کار مهاجم را به جلو خط درگیری خود می‌کشاند و پشت سر او فضا ایجاد می‌کند.
پرش زودهنگام مهاجم، محرک حرکات هافبک‌های تیم صاحب توپ است.
حتی در بالاترین سطح، جایی که تیم‌ها آماده رویارویی با این وضعیت هستند، مقاومت در برابر وسوسه پریدن بسیار سخت است، به خصوص وقتی هواداران بی‌صبر پشت شما هستند.
در این شرایط، که بسیار نزدیک‌تر به دروازه خودی برایتون است، فن هکه هیچ گزینه پاسکاری مشخصی ندارد.
کریستال پالاس کنترل کامل اوضاع را در دست دارد.
تنها زمانی که ون هکه پایش را روی توپ می‌گذارد، هر دو مهاجم نزدیک به توپ صبر خود را از دست می‌دهند و به سمت مدافع می‌پرند.
- مدرسه فوتبال در کرج
- بهترین مدرسه فوتبال در گوهردشت کرج
- بهترین مدرسه فوتبال در عظیمیه کرج
- بهترین مدرسه فوتبال در باغستان کرج
این به مدافع میانی هلندی یک پاس ساده ۱۰ یاردی به هافبک خود، بیلی گیلمور، می‌دهد.
بازیکن سابق چلسی سپس می‌تواند فضای زیادی دریافت کند و هر کاری که دوست دارد با توپ انجام دهد.
از نظر فنی، کنترل توپ زیر کف پا، ارسال پاس بعدی را آسان‌تر می‌کند.
این یک تکنیک رایج است که در بازی بسیار فنی فوتسال یافت می‌شود.
در موقعیت‌های مختلف نسبت به موارد فوق، می‌توان از آن برای محافظت از توپ استفاده کرد.
این یک روش مؤثر برای دور نگه داشتن توپ از بازیکن حریف است، در حالی که به بازیکن صاحب توپ اجازه می‌دهد به راحتی بچرخد.
در این سناریو، این امکان را فراهم می‌کند که توپ به سرعت به هر دو طرف، بسته به اینکه فشار از کجا می‌آید، غلتانده شود تا یک پاس خط شکن ایجاد شود.
توپ
حتی اگر مدافع میانی مجبور شود به پهلو یا عقب به سمت دروازه‌بان برود، می‌تواند دستکاری شود.
دقت کف پا در چرخش پا، امکان حرکت بعدی را فراهم می‌کند تا یک پاس محکم روی زمین یا حتی یک توپ بلند به پشت باشد.
اگرچه این کار آسان به نظر می‌رسد و به اندازه کافی ساده برای درک است، اما به ندرت پیش می‌آید که در این شرایط خونسردی لازم برای حفظ توپ را داشته باشید.
به محض اینکه حریف شروع به پرس می‌کند، انجام حرکات به صبر و اعتماد به هم‌تیمی‌هایتان نیاز دارد.
.jpg)
تمرین پاسکاری
تمرینات شرح داده شده در این بخش برای کار بر روی عناصر فنی فردی و تصمیم‌گیری مدافعان میانی طراحی شده‌اند.
این تمرین پاسکاری ساده، که می‌تواند به عنوان بخشی از گرم کردن گنجانده شود، به مدافعان اجازه می‌دهد تا قبل از ارسال یک پاس محکم و خط شکن، روی حمله به فضای جلوی خود کار کنند.
این تمرین می‌تواند به گونه‌ای پیش برود که بازیکنان بتوانند روی توپ‌های بلند خود کار کنند و توپ را در هوا کنترل کنند.
تیم باید به گروه‌هایی بین شش تا هشت بازیکن تقسیم شود و این بازیکنان به طور مساوی بین دو باکس تقسیم شوند.
این تمرین با بازیکن «A» شروع می‌شود که قبل از «حمله به فضا» و دریبل زدن به جلو، با سرعت و با توپ، یک و دو با بازیکن «B» انجام می‌دهد.
وقتی بازیکن «A» به نیمه راه می‌رسد، باید یک پاس محکم و داخل پا به بازیکن «C» بدهد.
سپس A به سمت باکس مقابل پشت بازیکن «F» حرکت می‌کند.
سپس «C» یک و دو با «D» انجام می‌دهد و این توالی تکرار می‌شود.
اندازه منطقه می‌تواند بسته به سن و سطح بازیکنانی که با آنها کار می‌کنید، تنظیم شود.
بازیکنان باید تشویق شوند که تا حد امکان بین لمس توپ، سر خود را بالا نگه دارند و دریبل بزنند.
همچنین باید به آنها گفته شود که روی استحکام و دقت پاس خود تمرکز کنند، که به معنای تکرار یک پاس خط شکن است که به یکی از هافبک‌هایشان ارسال می‌شود.
مالکیت جهت‌دار
این بازی مالکیت توپ به گونه‌ای طراحی شده است که موقعیت‌هایی را که مدافعان میانی هنگام بازی از عقب تحت فشار با آن مواجه می‌شوند، شبیه‌سازی کند.
این تمرین با هدف این است که تیم صاحب توپ از یک گوشه زمین که یکی از بازیکنانش در آن قرار دارد، به گوشه زمین که به صورت مورب در مقابل آن قرار دارد و یکی دیگر از بازیکنانش در آن قرار دارد، متصل شود.
بازی در جریان ثابت باقی می‌ماند و تیم صاحب توپ همیشه سعی می‌کند بازی را از یک طرف به طرف دیگر تغییر دهد تا زمانی که توپ را از دست بدهد.
تیم مهاجم هر بار که با بازیکن کناری در سمت مقابل آخرین بازیکن کناری که توپ را دریافت می‌کند، ارتباط برقرار کند، یک امتیاز کسب می‌کند.
بازیکنان در گوشه زمین باید تا زمانی که توپ را دریافت کنند، در آنجا بمانند.
این بازیکنان، مدافعان میانی را تشکیل می‌دهند.
آنها باید تصمیم بگیرند که آیا موقعیت ایجاب می‌کند که به فضا حمله کنند (در بالا نشان داده شده است) یا پای خود را روی توپ بگذارند و فشار را به سوی خود بیاورند.
وقتی توپ وارد یکی از محوطه‌های کرنر می‌شود، زنده است، به این معنی که می‌توان آنها را تحت فشار قرار داد.
پس از رها کردن توپ، هر کسی که توپ را به محوطه جریمه آنها پاس می‌دهد، جای آن بازیکن را می‌گیرد.
سرعت بازی را می‌توان با مجاز کردن همه بازیکنان، به جز کسی که از محوطه جریمه فرار می‌کند، به دو لمس توپ، افزایش داد.
«مدافعان میانی» باید تشویق شوند که تصمیمات سریع و قاطع بگیرند و در صورت تمایل به دریبل زدن از محوطه جریمه، تردید نکنند.
هم تیمی‌های آنها باید در حرکاتی آموزش ببینند که یا بتواند برای مدافع میانی آنها فضا ایجاد کند یا آنها را قادر به پاس دادن کند.
نتیجه گیری
نقش مدافع میانی در بازیسازی در بالاترین سطح، به طور فزاینده‌ای پیچیده می‌شود.
مدافعان میانی باید در مالکیت توپ همه کاره باشند، زیرا اغلب از آنها خواسته می‌شود مهارت‌هایی را که به طور سنتی برای بازیکنان بالاتر از زمین در نظر گرفته شده است، انجام دهند.
علاوه بر وظایف دفاعی، یک مدافع میانی مدرن کامل باید طیف گسترده‌ای از پاس‌های کوتاه و بلند را بلد باشد.
علاوه بر این، آنها باید بتوانند توپ را با پاهایشان از عقب زمین به بیرون ببرند.
آنها همچنین باید خونسردی لازم برای داشتن مالکیت توپ و ایجاد فشار را داشته باشند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تاکتیک های فوتبال و کسب بینش از مربیان در بالاترین سطح، سایت های فوراستادی 4STUDY.IR ، ساکر آکادمی، وبلاگ باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز را مطالعه کنید.
باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، به عنوان بهترین مدرسه فوتبال کرج تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتررا به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.
