مربیان در بسیاری از رشته های ورزشی وجود دارند که معتقدند ورزشکاران باید خیلی زود در ورزش خود تخصص داشته باشند- فقط در ورزش خود تمرین کنند، تقریباً هر روز، از سنین بسیار پایین - گاهی اوقات در سن 9 یا 10 سالگی.
مربیان دیگر تخصص دیرهنگام را ترجیح می دهند، جایی که یک ورزشکار در طول دوره ابتدایی و حتی دبیرستان در چند رشته ورزشی تمرین می کند و حدود 16 سالگی فقط در ورزش خود تخصص می یابد.
علم در مورد این موضوع چه می گوید؟ کدام روش – تخصصی زودهنگام یا دیرهنگام – برای ورزشکاران جوان بی خطرتر است؟ و کدام روش ورزشکاران بهتری را در سطح بالا پرورش می دهد؟
[خرید آنلاین توپ فوتبال و فوتسال با مناسب ترین قیمت]
الگوی تخصصی اولیه - تمرین کامل می کند
تخصص اولیه در دو دهه اخیر انتقادات زیادی را دریافت کرده است، زیرا ورزش جوانان به برنامه های تمام وقت و در طول سال تبدیل شده است.
این روزها بسیار رایج است، اگر کودکی در یک ورزش تیمی مانند فوتبال، هاکی یا بسکتبال امیدوار باشد، مطمئناً می تواند به برنامه باشگاه یا آکادمی ملحق شود که در تمام 12 ماه سال تمرین می کند و مسابقات دارد. اما آیا این نکته مثبتی برای ورزشکاران جوان است؟
طرفداران این مدل از آن حمایت می کنند زیرا ورزشکاران می توانند ساعات تمرین بیشتری را در ورزش مورد علاقه خود کنند و این ساعت های اضافی پیشرفت آنها را تسریع می کند.
در حالی که بدیهی به نظر می رسد که انجام بیشتر یک ورزش شما را در آن ورزش بهتر می کند، متأسفانه مشکلاتی وجود دارد که با تخصص اولیه همراه است - در درجه اول، افزایش خطر آسیب.
بسیاری از مطالعات، از جمله یک مرور متون اخیر که در دپارتمان اطفال و جراحی ارتوپدی اوهایو در سال 2016 انجام شد، ارتباط بین تخصص اولیه ورزش و افزایش میزان آسیب در کودکان را نشان داده است. همین مطالعه همچنین شواهدی را نشان داد که تخصص اولیه منجر به کاهش در رشد مهارت های حرکتی می شود که ممکن است دلیل افزایش خطر آسیب باشد.
این بدان معنی است که اگر زود متخصص شوید، ممکن است در کوتاه مدت در ورزش خود عملکرد بهتری داشته باشید، اما همچنین ممکن است پیشرفت کلی ورزشی را از دست بدهید و خطر آسیب دیدگی را در دراز مدت افزایش دهید.
مدل تخصصی دیرهنگام - چیزهای خوب به سراغ کسانی می آیند که منتظرند
راه دیگر، برای ورزشکاران جوان آینده دار، مدل تخصصی دیرهنگام است. در این مدل، ورزشکاران در ورزش‌های مختلفی شرکت می‌کنند و تنها زمانی که بسیار بزرگ‌تر می‌شوند – گاهی تا 16 یا 17 سالگی – بر ورزش مورد علاقه خود تمرکز می‌کنند.
انتقاد رایج از این مدل این است که ورزشکاران نمی توانند همان مقدار ساعت تمرین را در یک رشته ورزشی انجام دهند و البته این درست است – بنابراین اگر هدف صرفاً تمرین یک ورزش بیشتر است، این مدل برای شما مناسب نیست.
مزایای این مدل برای ورزشکاران جوان چیست؟ علم نیز در این مورد بسیار روشن است. اول، یک مطالعه منتشر شده در کتاب راهنمای روانشناسی ورزشی نشان داد که کودکانی که در ورزش های متعدد شرکت می کنند، نه تنها آسیب های کمتری دارند، بلکه احساس سالم تری از خود و روابط اجتماعی بهتری با همسالان خود دارند.
دوم، بسیاری از مطالعات، از جمله مطالعه انجام شده در دانشگاه سانتا باربارا، که بر روی بیش از 700 بازیکن حرفه ای بیسبال مورد بررسی قرار گرفت، نشان داد که تخصصی شدن دیرهنگام منجر به پیشرفت کلی و عملکرد بهتر در این ورزش شده است.
در میان نمونه بزرگی از بازیکنان حرفه ای بیسبال مورد مطالعه، کمتر از 25 درصد قبل از سن 12 سالگی تخصص داشتند. میانگین سنی تخصص 15 سال بود. و بازیکنانی که بعداً تخصص گرفتند، بیشتر احتمال داشت که بورسیه های تحصیلی دانشگاهی دریافت کرده باشند - نشانه واضحی است که آنها استعدادهای خود را در دوران نوجوانی به سطح مطلوبی شکوفا کرده بودند.
ورزشکاران چگونه و چه زمانی باید تخصص داشته باشند؟
بر اساس این تحقیقات، تخصص دیرهنگام بهترین گزینه برای جوانان ورزشکار است. ورزشکاران صدمات کمتری می‌بینند، مهارت‌های حرکتی و رشد ورزشی کامل‌تری دارند و عزت نفس و روابط اجتماعی سالم‌تر می‌شوند.
بنابراین، چه زمانی یک ورزشکار جوان باید در ورزش خود تخصص داشته باشد؟
در مقاله‌ای که اخیراً در مجله تحقیقات علمی منتشر شده است، یک مدل سه مرحله‌ای از توسعه بازیکنان ورزشی پیشنهاد شده است تا به راهنمایی والدین، ورزشکاران و مربیان در تخصص کمک کند.
مرحله اول، سالهای نمونه گیری، دوره قبل از سن 10 تا 13 سالگی است. در این سالها باید تمرکز بر تفریح، حرکت بدنی، اخلاق ورزشی و تنوع تجربه باشد. به عبارت دیگر - بچه‌ها باید «نمونه‌برداری کنند» یا ورزش‌های متعددی را انجام دهند و ببینند کدام یک را بیشتر دوست دارند.
مرحله دوم رشد ورزشی، سال های تخصصی است که مربوط به سنین 12 تا 16 سال است. در این دوره، کودکان می توانند افزایش فشار را تحمل کنند، می توانند تمرکز بیشتری روی تمرین داشته باشند، و در مرحله ای از مرحله تخصصی - همانطور که از نامش پیداست - می توان یک ورزش اصلی را برای تخصصی شدن SPECIALIAZE شناسایی کرد.
مرحله نهایی توسعه ورزشی به عنوان سال سرمایه گذاری نامیده می شود.
در سن 15 یا 16 سالگی، ورزشکاران از نظر جسمی و روانی به اندازه کافی توسعه یافته اند که فقط در یک ورزش واقعاً تخصص دارند. البته در کنار این تخصص، این فرصت - در صورت داشتن استعداد و اراده کافی - برای کسب مقام در سطوح مسابقات اعم از تیم‌های حرفه‌ای و ملی به دست می‌آید.
بسیاری از مطالعات دیگر و همچنین مقالاتی که توسط دانشمندان برتر حرفه ای ورزش و مربیان قدرتی و آمادگی جسمانی نوشته شده اند نیز مدل های مشابه مدل 3 مرحله ای را که در اینجا مورد بحث قرار می گیرد توصیه کرده اند.
در نهایت، ورزشکاران، والدین و مربیان باید یک نکته را در طول سالهای نمونه‌گیری، تخصصی و سرمایه‌گذاری در نظر داشته باشند: هیچ عجله‌ای در انتخاب یک رشته ورزشی برای تمرکز روی آن وجود ندارد. هرچه ورزش های بیشتری انجام دهید - و هر چه بیشتر آنها را انجام دهید - وضعیت بهتری خواهید داشت.
باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، به عنوان بهترین مدرسه فوتبال کرج تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتری را به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.پ
- بهترین باشگاه و مدرسه فوتبال استان البرز و کرج
- بهترین مدرسه فوتبال کرج کجاست؟ (بهترین آکادمی فوتبال در کرج)
- بهترین باشگاه و مدرسه فوتبال در کرج (مدرسه فوتبال خوب در کرج)
- بهترین مدرسه فوتبال کرج
- مدرسه فوتبال کودکان در کرج
- استعدادیابی فوتبال در کرج
