خلاقیت اغلب به عنوان استفاده از تخیل برای اختراع چیزی توصیف می شود. سرکن رابینسون Ken Robinson متخصص خلاقیت، این ایده را با توضیح خلاقیت به عنوان "فرآیند داشتن ایده های اصیل که ارزش دارند" اصلاح می کند. نیاز به ارزش در این تعریف، و درک پیچیدگی های همراه با آن، هنگام بررسی رفتار خلاق در ورزش ضروری می شود. در حالی که زمینه رفتار خلاق ممکن است تغییر کند- ورزش، هنر، رقص، طراحی، سرگرمی- دهه ها تحقیق دو ایده اساسی را شناسایی کرده است.

اولاً، اینکه همه انسانها در برخی از حوزه ها، در یک برهه از زمان توانایی خلاقیت دارند (نکته اصلی یافتن این حوزه و به حداکثر رساندن زمان این لحظات است). ثانیا، اینکه دو عامل اصلی در رفتار خلاق وجود دارد: تازگی و عملکرد.

تازگی یا اصالت رفتار خلاقانه را می توان به دو زیر مجموعه تقسیم کرد: خلاقیت روانشناختی (P) و خلاقیت تاریخی (H).

درداخل فوتبال، خلاقیت روانشناختی یا Psychological زمانی اتفاق می افتد که فردی رفتار مفیدی را برای خود ابداع می کند، مانند مهارت، تکنیک یا الگوی حرکتی جدید.

بنابراین، خلاقیت P را می توان به عنوان کشف یک راه حل عملکرد فردی در نظر گرفت - راهی برای رسیدن توپ از A به B که منحصر به فرد است.

خلاقیت در مرحله بعدی، یک عمل خلاقانه تاریخی Historical یک الگوی حرکتی مانند پاس، شوت، دریبل، فریب یا چرخش را نشان می دهد که قبلاً در این ورزش وجود نداشته است. یک نمونه کلاسیک از یک لحظه خلاقانه H "چرخش کرایف" بود که در جام جهانی 1970 برای جهانیان رونمایی شد.

یک نمونه مدرن ممکن است اولین باری باشد که ما "الاستیکو" را می بینیم ، که توسط بازیساز برزیلی رونالدینیو مشخص می شود.

با اجازه آزادی در کشف کردن، یک بازیکن جوان ممکن است حرکتی را که برای آنها جدید است مانند "چرخش کرایف" کشف کند و خلاقیت روانشناختی P را تجربه کند. در این لحظه آنها الگوی حرکتی کاربردی و مفیدی را کشف می کنند که قبلاً بخشی از حرکت وجودی یا سبک بازی آنها نبوده است. از آنجا که آنها این مهارت را به خودی خود کشف کردند، و نتیجه داد ، آنها از این مهارت برخوردار می شوند. باعث می شود که این مهارت به عنوان بخشی از سبک بازی منحصر به فرد آنها درونی، یادگیری، اصلاح و گسترش یابد. این جایی است که خلاقیت P به خلاقیت H پیوند می یابد: "تحقیقات توسط Beghetto و Kaufman (2007) نشان می دهد که تحریک لحظه های خلاق P هنگام یادگیری ممکن است توانایی بازیکنان را برای نشان دادن اقدامات خلاقانه H در زندگی افزایش دهد."

تخیل مهمتر از دانش است. زیرا دانش به تمام آنچه اکنون می دانیم و می فهمیم محدود است، در حالی که تخیل همه جهان را در بر می گیرد و همه چیز برای شناخت و درک وجود خواهد داشت.  آلبرت انیشتین 

*استعدادیابی فوتبال در کرج (استعدادیابی فوتبال نونهالان در کرج)

*تست فوتبال در کرج (تست فوتبال نونهالان، نوجوانان در کرج سال 99)

چرا خلاقیت H مهم است؟

لحظه های خلاقیت H نشان دهنده پیشرفت های خلاقانه است که اغلب ناشی از نبوغ افراد بازیگوش و انقلابیون بی باک است: کرایف، جرج بست، رونالدینیو. این افراد مرزهای آنچه ما می دانیم و موارد استثنایی را تحت فشار قرار می دهند، اقدامات آنها این قدرت را دارد که مرزهای تفکر ما را دوباره ترسیم کرده و الگوهای مسلط را در ورزش تغییر دهد.

این خلاقیت محدود به فوتبال یا حتی دنیای ورزش نیستهمانطور که انیشتین یک بار گفت: ”تخیل مهمتر از دانش است. زیرا دانش به همه آنچه اکنون می دانیم و می فهمیم محدود است، در حالی که تخیل همه جهان را در بر می گیرد و همه چیز برای شناخت و درک وجود خواهد داشت. "

راه بارسلونا FC Barcelona Way

بارسلونا اهمیت تخیل را تشخیص می دهد. در لاماسیا La Masia ، بازیکنان جوان تشویق می شوند: "بهترین راه حل را در حین انجام کار تصور کنند و تکنیکی را داشته باشند که به آنها امکان می دهد آن را اجرا کنند". توانایی افراد در تصور، ایجاد و پیاده سازی مهارت ها، تکنیک ها و الگوهای حرکتی بدیع، یک تعریف خاص از خلاقیت در فوتبال است.

لینک مرتبط: دروازه بان ها در فوتبال مدرن دیگر فقط یک بازیکن با دو دست نیستند (شروع مجدد بازی توسط دروازه بان، بازیسازی با دروازه بان)

لینک مرتبط:  آکادمی دروازه بانی فوتبال در استان البرز و کرج | FCDORFAK

چالشی که همه مربیان از جمله در La Masia با آن روبرو هستند، توسعه بازیکنان مسلط به تکنیک، ضمن تحریک لحظات خلاق P است. تحریک خلاقیت روانشناختی P نه تنها برای رشد بازیکنان خلاق فوتبال و ارتقا سلامت روانشناختی ضروری است، بلکه برای تکامل نژاد بشر نیز اساسی است. ما وظیفه داریم محیط هایی را ایجاد کنیم که خلاقیت را برانگیزد.

این برای مربیگری ما به چه معناست؟

این به معنای تجویز بیش از حد در محیط یادگیری است- نشان دهید و بگویید. این را ببین و همان را انجام بده، انجام چنین کاری- مانع از رفتار خلاق، هم در لحظه فعلی و هم در لحظه های آینده می شود.

ما (مربیان) به جای اینکه به بازیکنان اجازه دهیم با کنجکاوی بازیگوشانه مشکلات فوتبال درون بازی را کشف کنند، سعی می کنیم با نشان دادن یا گفتن به بازیکنان برای انجام کار، یادآوری مدام و سریع را انجام دهیم، و ناخواسته لحظات بالقوه خلاقیت P را ربوده ایم.

ما به جای اینکه به بازیکنان اجازه دهیم از چالش پیش روی خود استقبال کنند، آنها را تشویق می کنیم تا فوراً مشکلی را برطرف کنند. اما این باعث می شود بازیکنان حداقل آزادی آزمایش، استفاده از تمایلات ذاتی خود و کشف خلاقانه الگوهای حرکتی جدید را داشته باشند.

مربیگری "نمایش و گفتن" اغلب باعث کاهش توجه ورزشکاران به اطلاعات بسیار خاص درون بازی می شود ("محرک های ادراکی").

چه کاری را می توانیم متفاوت انجام دهیم؟

به جای اینکه توجه بازیکنان را با گفتن چه چیزی به آنها بگویید، نگاه کنید، بشنوید و احساس کنید، آیا می توانیم بازیکنان را به دیدن بیشتر، احساس بیشتر و برقراری ارتباط موثرتر تشویق کنیم؟ آیا می توانیم به این واقعیت احترام بگذاریم که بازیکنان ما بیش از هر زمان دیگری می توانند بیشتر ببینند، بیشتر احساس کنند و بشنوند؟ آیا می توانیم به اهمیت و بی حد و حصر تخیل آنها احترام بگذاریم؟

هرچه بازیکنان خود را در معرض اطلاعات بیشتری قرار دهیم، آنها می توانند بیشتر استفاده کنند، فرصت های خلاقانه P بیشتری را تجربه می کنند و امکانات خلاقانه بیشتری را در آینده مشاهده می کنند. چالش ما این است که آنها را در لحظه غوطه ور کنیم، کاملاً درگیر با یادگیری خودشان هستیم، و به آنها کمک می کنیم تا به حالت جریان برسند. مهارت های آنها با چالشی که روبرو هستند متعادل می شود. (برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد جریان به بحث TED Mihaly Csikszentmihalyi در زیر مراجعه کنید).

*خرید آنلاین کتاب های مربیگری فوتبال (کتابخانه مربیان فوتبال ایران)