مقالات دُرفَک

بازخورد مربیگری – چرا، چه زمانی و چگونه؟

تکنیک‌ها باید در شرایطی که به خواسته‌های بازی نزدیک‌تر است توسعه داده شوند.

این مقاله با تمرکز بر ارزیابی بازیکن، در قالب بازخورد - که می‌تواند به چرا، چه زمانی و چگونه ارائه شود، به این سوال نگاه می‌کند.

چه بازخوردی برای دادن
بازخورد می تواند با تمرکز داخلی یا خارجی ارائه شود.

برای درک تفاوت، به عمل پاس دادن توپ فکر کنید. تمرکز داخلی به معنای ارائه بازخورد در مورد حرکت بدن است، در حالی که تمرکز خارجی توجه بازیکن را به رابطه خود با توپ معطوف می کند.

مطالعات نشان داده‌اند که ، در حالی که تمرکز درونی می‌تواند بازیکنان را به خودآگاهی برساند یا منجر به تفکر بیش از حد شود. این به نوبه خود، مسیرهای حرکتی عصبی را کاهش می دهد که امکان اجرای تکنیک ها و مهارت ها را فراهم می کند.

این ممکن است برای برخی مربیان تعجب آور باشد. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که بازیکنان معمولاً نمی توانند بدن خود را در طول اجرا ببینند - بنابراین، ارائه یک نقطه مرجع خارجی برای لنگر انداختن تمرکز آنها می تواند یک ابزار قدرتمند باشد.

تمرکز بیرونی همچنین ممکن است به بازیکنان کمک کند تا الگوهای حرکتی مؤثری را پیدا کنند که برای آنها مفید است، به جای محدود کردن آنها به حرکات «کتاب درسی» که ممکن است برای همه بازیکنان مناسب نباشد.

"چه" بازخورد همچنین پوشش می دهد که آیا این بازخورد به صورت تجویزی یا توصیفی ارائه شده است.

بازخورد تجویزی شامل گفتن به بازیکنان است که برای تصحیح خطاها چه کاری انجام دهند. معمولاً برای یادگیرندگان نسبتاً جدید یا کم مهارت مفیدتر است که ممکن است دانش کافی برای اصلاح خود نداشته باشند.

همانطور که بازیکنان پیشرفته تر می شوند، ممکن است از بازخورد توصیفی بیشتری بهره مند شوند. در چنین مواردی، مربیان به جای اینکه صریحاً در مورد نحوه اصلاح یا تطبیق عملکرد خود به آنها اطلاع دهند، اطلاعاتی را در مورد آنچه بازیکن انجام داده است، می دهند.

بازخورد توصیفی می تواند مزایای زیادی برای بازیکنان پیشرفته تر داشته باشد. این به بازیکنان اجازه می دهد تا نقش فعالی در یادگیری خود داشته باشند، که می تواند منجر به درک بیشتر زمان، چرایی و نحوه انجام برخی اقدامات شود.

"ظرفیت بسیار کمی برای اطلاعات جدید در حافظه کاری ما وجود دارد..."

این رویکرد همچنین می‌تواند منجر به حفظ اطلاعات بیشتر شود و بازیکنان را تشویق می‌کند تا زمانی که مربی برای ارائه بازخورد در آنجا نیست، مالکیت یادگیری خود را بر عهده بگیرند.

زمان ارائه بازخورد به بازیکنان فوتبال (فراوانی و زمان بازخورد):

در اینجا، هم فراوانی و هم زمان بازخورد را در نظر بگیرید.

از نظر فراوانی، بازخوردهای کمتر و منظم معمولاً مؤثرتر است، به ویژه در مراحل بعدی توسعه بازیکن.

ظرفیت بسیار کمی برای انسان ها برای ذخیره اطلاعات جدید در حافظه کاری ما وجود دارد که می تواند به راحتی در صورت ارائه چندین دستورالعمل در مدت زمان کوتاهی بارگذاری شود.

با این حال، اگر دانش به آرامی در طول چند جلسه به بازیکنان ارائه شود، به بازیکنان زمان تمرین کافی برای تبدیل دانش به حافظه بلند مدت می دهد.

برخلاف حافظه فعال، حافظه بلند مدت تقریباً ظرفیت بی پایانی دارد - و هنگامی که دانش به عنوان حافظه بلند مدت ذخیره می شود، حافظه کاری آزاد می شود تا اطلاعات بعدی را به خود اختصاص دهد.

مربیان فوتبال باید زمان بازخورد را به عنوان یک استراتژی برای مدیریت موثر میزان بازخوردی که ارائه می کنند در نظر بگیرند

در این مرحله، دانش آموخته شده به عنوان یک بلوک سازنده عمل می کند که به بازیکنان کمک می کند تا اطلاعات جدید در مورد همان موضوع را درک کنند.

استراتژی ساده دیگری که مربیان می توانند برای جلوگیری از بارگذاری بیش از حد حافظه کوتاه مدت اجرا کنند، شروع هر جلسه با یک بازی یا فعالیت مربوط به جلسه قبل است.

چنین فعالیت هایی می تواند حفظ دانش قبلی و خودکارسازی مهارت ها را تشویق کند که به نوبه خود حافظه فعال را برای دانش جدید آزاد می کند.

ارائه بازخورد کمتر به طور منظم همچنین این مزیت را دارد که به مربیان اجازه می دهد بر روی ویژگی های مهم تمرکز کنند. این به کنترل وسوسه اصلاح هر خطای مشاهده شده کمک می کند. تصحیح بیش از حد نه تنها بازیکنان را تحت تأثیر قرار می دهد، بلکه می تواند به این معنی باشد که پیام های مهم در نویز گم می شوند.

مربیان ممکن است زمان بازخورد را به عنوان یک استراتژی برای مدیریت موثر میزان بازخورد ارائه شده در نظر بگیرند.

محدود کردن بازخورد همزمان:

بازگشت، در حالی که بازی در حال انجام است، می تواند مفید باشد. مهم است که زیاد به بازخوردهای همزمان تکیه نکنید زیرا فرصت های بازیکنان را برای تصمیم گیری کاهش می دهد و همچنین تعداد شکست های کوچکی را که تجربه می کنند محدود می کند، که به عنوان محرک هایی برای یادگیری معنادار عمل می کند.

در عوض، مربیان ممکن است بازخورد را به تأخیر بیندازند و آن را به صورت خلاصه در طول استراحت ارائه کنند. چنین رویکردی به مربیان این فرصت را می‌دهد که در عمل در مورد اینکه چه اطلاعاتی مهم‌تر است فکر کنند.

استراتژی دیگر ممکن است این باشد که به بازیکنان این قدرت را بدهید که وقتی می خواهند بازخورد دریافت کنند، درخواست کنند.

با وجود مزایای کاهش بازخورد، مهم است که آن را به طور کامل حذف نکنید. فقدان کامل بازخورد می تواند عدم اطمینان را در بین بازیکنان ایجاد کند که برای توسعه مضر است.

مطلب مرتبط: شناسایی اطلاعات مفید برای ارائه بازخورد به بازیکنان فوتبال | درفک البرز

نحوه ارائه بازخورد مربیان به بازیکنان فوتبال:

شاید رایج ترین بحث در مورد نحوه ارائه بازخورد حول این موضوع باشد که آیا مربیان باید آموزش مستقیم ارائه دهند یا بازیکنان را از طریق پرسش در فرآیند بازخورد مشارکت دهند.

اهمیت پرسش - اجازه دادن به بازیکنان برای به دست آوردن درک عمیق تر از اطلاعات و مربیان برای بررسی درک گفته شده - کاملاً ثابت شده است.

با این حال، چیزی که کمتر رایج است این است که مربیان در مورد نحوه پرسیدن سوالات به طور موثر آموزش ببینند. ممکن است تکنیک های زیر را برای بهبود استفاده از پرسشگری در نظر بگیرید.

اولاً، پرسشگری زمانی بسیار مؤثرتر است که بازیگران را درگیر تفکر انتقادی کند، نه صرفاً بازگویی آنچه قبلاً شناخته شده است.

به عنوان مثال، مربیان ممکن است سؤالات را طوری تنظیم کنند که بپرسند "در مورد x چه چیزی را متوجه شدید؟" یا "چه اتفاقی می‌افتد اگر...؟" چنین سوالاتی بازیکنان را تشویق می کند تا درک تاکتیکی عمیق تری داشته باشند و در عین حال مهارت های حل مسئله را نیز افزایش دهند.

تصحیح بیش از حد نه تنها بازیکنان را تحت تأثیر قرار می دهد، بلکه می تواند به معنای گم شدن پیام ها باشد...

شروع سوالات با "چه" یا "چگونه" مهم است - از بازیکنان بپرسید "چرا ...؟" می تواند پاسخ های قضاوت کننده و تأثیرگذار ظاهر شود.

در واقع، زبان مورد استفاده در هنگام سؤال هم بسیار مهم است و هم اغلب نادیده گرفته می شود.

به عنوان مثال، دریافت توپ از پهلو می تواند به عنوان دریافت روی نیم چرخش یا پشت پا نیز شناخته شود. هنگامی که زبان مورد استفاده برای توصیف مفاهیم ناسازگار باشد، بازیکنان می توانند برای ارتباط دانش و درک خود از مفهوم تلاش کنند.

یک چارچوب زبانی ثابت می تواند به بازیکنان در درک مفاهیم تاکتیکی کمک کند، که به درک و تصمیم گیری در زمین کمک می کند.

مهارت دیگری که مربیان باید در هنگام استفاده از سؤال ایجاد کنند، گوش دادن واقعی به پاسخ است.

خیلی وقت ها ممکن است در دام انتظار یک پاسخ خاص بیفتیم و تا رسیدن به پاسخ دلخواه به پرسیدن سؤالات بسته ادامه دهیم.

هنگام سؤال، مربیان باید سعی کنند پاسخی از پیش تعیین شده در ذهن خود نداشته باشند - در عوض، بیشتر توسط پاسخ های بازیکنان هدایت شوند.

علاوه بر این، مربیان ممکن است سوالاتی را مطرح کنند که توسط بازیکنان از طریق بازخورد بازیکن به بازیکن قابل بررسی باشد. این می تواند به بازیکنان کمک کند تا طیف گسترده ای از مهارت ها مانند تفکر، تصمیم گیری، کار گروهی و ارتباطات را توسعه دهند.

در نهایت، اگرچه پرسشگری مترادف با مربیگری ورزشکار محور است، اما راه حلی «گلوله طلایی» برای همه سناریوها نیست.

مواقعی وجود خواهد داشت که نیازهای جلسه یا بازیکنان به این معنی است که بازخورد مستقیم مناسب تر است.

مواردی ممکن است شامل بازیکنانی باشد که دانش قبلی کافی برای شرکت در پرسشگری ندارند یا مربیانی که می‌خواهند زمان بازیافت توپ را با مداخله سریع درون و برون به حداکثر برسانند.

باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتری را به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.