کلیشی مدافع سابق آرسنال از سبک رهبری و مربیگری آرسن ونگر در مراقبت از بازیکنان جوان فوتبال می گوید
زمانی که 18 ساله بودم، درست قبل از شروع فصل 2003/04، برای آرسنال قرارداد امضا کردم. فصل شکست ناپذیری آرسنال.
من نوجوانی بودم که از یک تیم در کن فرانسه آمده بودم که برای ماندن در دسته سوم فرانسه تلاش می کرد. ناگهان خودم را در کنار این بازیکنان بزرگ آرسنال دیدم. بت های من.
در آن زمان در فرانسه همه به خاطر تیری آنری، پاتریک ویرا و آرسن ونگر آرسنال را دنبال می کردند. بدون اینکه من واقعاً آن زمان آن را درک کنم، شروع یک چیز بسیار خاص بود.
خیلی بعد در دوران حرفه ای ام متوجه شدم که چگونه کار با چنین گروهی، چنین مدیری، به انتقال من به مربیگری در 20 سال بعد کمک می کند. در زندگی باید از لحظه لذت برد. گاهی اوقات، با لذت بردن از لحظه، مکث نمی کنید تا متوجه شوید کاری که با این دسته از بازیکنان انجام می دهید، فوق العاده است.
مردم اغلب از من می پرسند که چه تفاوتی بین آن تیم آرسنال و بعد از آن، زمانی که به ورزشگاه امارات نقل مکان کردیم و زمانی که من شروع کننده شدم، بود. توضیح دادن برای افرادی که هرگز فوتبال بازی نکرده اند بسیار دشوار است. اینطور نیست که آنها هرگز نخواهند دانست، بیشتر لازم است آن را به روشی ساده توضیح دهم.
ببینید، وقتی به آرسنال آمدم، خوش شانس بودم که با افراد حرفه‌ای تمرین کردم که هر کدام در آن زمان احتمالاً در بین پنج بازیکن برتر اروپا بودند. به عنوان یک بازیکن جوان نمی توانستم بیشتر از این بخواهم.
"باشگاه‌ها می‌خواهند بازیکنان جوان را وارد زمین کنند، زیرا اگر در 16 سالگی بازی کنند، ارزش بیشتری خواهند داشت."
اولین بازی من در لیگ برتر خارج از خانه مقابل بیرمنگام در نوامبر 2003 بود. من در هافبک چپ بازی کردم و اشلی کول پشت سرم بود. روز بعد نزد رئیس آرسن ونگر رفتم و از او پرسیدم که درباره من چه احساسی دارد.
او گفت: «گوش کن، من نیازی ندارم که تو بازی را برای من ببری. چیزی که من می خواهم از شما بدانم این است که: آیا دیروز، هر آنچه را که در پاهای خود داشتید داده اید؟ من گفتم بله."
او از من پرسید: "آیا با هم تیمی هایت صادق بوده ای؟" دوباره جواب دادم: بله. سپس گفت: این تمام چیزی است که می خواهم. وقتی کسی را در سن شما قرار می دهم، فقط می خواهم که آن شخص بهترین عملکردش را بدهد. نتیجه؟ بازیکنان اطراف شما از آن مراقبت خواهند کرد."
با 18 سال و 10 ماه، کلیشی جوانترین قهرمان لیگ برتر بود تا اینکه فیل فودن اولین مدال خود را با منچسترسیتی کسب کرد.
در پایان دوران بازی من، در Servette در سوئیس، آنها می خواستند چند بازیکن جوان را وارد زمین کنند. من به آنها گفتم: "شما 12 بازیکن جوان را وارد نمی کنید، حتی اگر آنها خوب باشند. یک بازیکن جوان به حداقل شش حرفه ای بالغ در اطراف خود نیاز دارد تا مطمئن شود که با گذشت زمان پیشرفت خواهند کرد. این عادلانه نیست که یک پسر جوان مجبور به حمل فشار تیم باشد.
باشگاه‌ها می‌خواهند بازیکنان جوان را جذب کنند، زیرا اگر در 16 سالگی بازی کنند، ارزش بیشتری خواهند داشت.
**[خرید آنلاین انواع توپ های فوتبال و فوتسال با بهترین کیفیت و قیمت (جهت خرید عمده تماس بگیرید)]
اگر سه یا چهار بازیکن از آکادمی در تیم اصلی داشته باشید، فکر می کنید که باشگاه در آوردن بازیکنان جوان عالی است. این می تواند درست باشد، اما در عین حال من واقعاً معتقد نیستم که منصفانه باشد.
اول از همه، این عادلانه نیست که بازیکنان ارشدی که آنجا هستند تا در سطح بالا رقابت کنند و عناوین را کسب کنند. وقتی بازیکنان جوان را وارد می کنید، تیم کمی از نظر عملکرد ضرر می کند.
"من می توانم مثال های زیادی از روش های مراقبت ونگر از بازیکنان جوان ارائه دهم."
به تیری هانری نگاه کنید. زمانی که او در سال 2007 راهی بارسلونا شد، در آرسنال با بازیکنان جوان شگفت انگیز و با استعدادی بازی می کرد. اما حالا می توانم ببینم چرا می خواست برود. گروهی که ما داشتیم آماده نبود آنچه را که او می خواست، که در آن زمان لیگ قهرمانان بود، به او بدهند. بنابراین او به بارسلونا رفت و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.
همچنین در مورد بازیکنان جوان عادلانه نیست، زیرا شما نمی خواهید آنها احساس کنند که باید عملکردی داشته باشند تا موفق شوند. شما به آنها نیاز دارید که چیزهای زیادی بدهند، اما اجازه دهید به موقع رشد کنند. وقتی به حرف‌هایی فکر می‌کنم که ونگر بعد از اولین بازی‌ام به من گفت، آن موقع آمادگی درک آن را نداشتم. الان به عنوان مربی این کار را می کنم.
من می توانم مثال های زیادی از روش های مراقبت ونگر از بازیکنان جوان بزنم. در فوریه 2004، من یک بازی بزرگ را در چلسی، نزدیکترین رقیب ما در لیگ برتر، آغاز کردم.
در هفته قبل از بازی با من صحبت کرد. "یادت هست که من برای ملاقات تو و پدر و مادرت در کن آمدم؟" تو به من گفتی: خوب، می‌خواهی من به آرسنال بپیوندم، اما می‌دانم اشلی کول و جووانی فن برونکهورست آنجا هستند. من می دانم که آنها بهتر از من هستند، بنابراین اگر من گزینه سوم باشم، هرگز زمان بازی نخواهم داشت.»
پاسخ او به آن این بود: «اگر بیای، اشلی شماره یک خواهد ماند، Van Bronckhorst به صورت قرضی به باشگاه دیگری منتقل خواهد شد و در این مورد باید به حرف من اعتماد کنید. بیا، مدتی را با ما بگذران، و ببین ون برونکهورست می رود یا نه. سپس، اگر اشلی مصدوم شود، نیاز به استراحت داشته باشد یا محروم شود، اگر در تمرینات خوب عمل کنی، بازی می‌کنی.»
بنابراین قبل از بازی با چلسی، او گفت: "یادت می آید چند ماه پیش چه گفتم؟ اکنون ما اینجا هستیم، شما می خواهید بازی کنید. قرارداد با آرسنال تضمینی برای زمان بازی شما نبود، حتی اگر فان برونکهورست را به صورت قرضی بفرستیم. شما باید ثابت می کردید که می توانید ثابت قدم باشید و میل به تمرین را نشان دهید.
"من می خواهم به بازیکنان جوان یک شانس بدهم، یا یک شانس دوم به بازیکنی که به آن نیاز دارد"
"ما می خواستیم ببینیم شما سخت کار می کنید. این کاری است که شما انجام داده اید، بنابراین من به شما می گویم که قرار است در یک بازی بسیار مهم در یک استادیوم بزرگ بازی کنید. ما نمی‌خواهیم که شما مانند اشلی کول اجرا کنید، زیرا این کار اکنون برای شما منصفانه نخواهد بود. چیزی که من از شما می خواهم این است که از آن لذت ببرید. من از شما می خواهم که تجربه کامل را کسب کنید. هر اتفاقی بیفتد، اتفاق خواهد افتاد و اطرافیان شما برای حمایت از شما حضور خواهند داشت.»
و همین اتفاق افتاد. ما وارد بازی شدیم، هیچ کس از من چیزی بیشتر از آنچه باید انجام دهم نخواست و بازی عالی بود زیرا ما پیروز شدیم.
یک مربی در چنین تصمیماتی بسیار تنها است. حضور کول و فن برونکهورست در آن فصل برای ونگر بسیار ساده تر بود. بسیار خوب، اگر دو بازیکن بزرگ برای هر پست داشته باشید، روحیه دارید. اما اینکه از یک بازیکن بزرگ - احتمالا بهترین بازیکنی که انگلیس تا به حال در این پست داشته است - به یک پسر جوان از دسته سوم کن تبدیل شود؟ برای انجام این کار به عنوان یک مدیر، به شجاعت نیاز دارید.
این همان شجاعتی است که می خواهم به عنوان مربی نشان دهم. من می خواهم رقابت کنم، بازیکنان بزرگ را مدیریت کنم، اما می خواهم به بازیکنان جوان فرصت بدهم. یا شانس دوم برای بازیکنی که به آن نیاز دارد. نتایج مهم هستند، اما مهمتر از همه، افرادی هستند که آنها را لمس می کنید و زندگی را می توانید تغییر دهید.
شما باید به این چیزها اهمیت دهید و ونگر بسیار حواسش به آن بود. این یکی از ویژگی های اصلی او بود.
در مورد بازیکنان - و من این را تجربه کردم - ممکن است دوره هایی وجود داشته باشد که به هر دلیلی، شما عملکردی نداشته باشید. شما می توانید در خانه مشکل داشته باشید، می توانید در فرم پایین بیایید، کمی اعتماد به نفس خود را از دست بدهید.
ونگر آن مربی نبود که ناگهان تو را روی نیمکت بنشاند. او به شما زمان میداد تا به حالت عادی خود بازگردید. بسته به بازیکن، این زمان می تواند یک بازی، سه هفته یا دو ماه باشد. اما ونگر از اینکه اجازه دهد بازیکن به خودش بازگردد نمی ترسید.
این در مورد یافتن تعادل بین آنچه شما به عنوان مدیر یک باشگاه برتر باید انجام دهید و آنچه باید برای افرادی که هر روز با شما کار می کنند انجام دهید. اینها افرادی هستند که تقریباً همه چیز را به شما می دهند. اگر بازیکنان شما نمی‌خواهند برای شما بازی کنند، آنها اجرای درست نخواهند کرد. اکنون که همه اینها را می بینم، کاری که ونگر در این سال ها انجام داد بسیار تأثیرگذار است.
حساب نکردم که او چند بازیکن جوان را به آرسنال آورد و به ستاره های لیگ برتر تبدیل شد. ما در مورد افرادی مانند تیری آنری، پاتریک ویرا، رابرت پیرس، دنیس برگ کمپ، نوانکو کانو، رابین ون پرسی، سسک فابرگاس صحبت می کنیم. و بازیکنان انگلیسی که به تیم ملی انگلیس داد. من می توانم ادامه دهم.
باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، بهترین مدرسه فوتبال و آکادمی فوتبال استان البرز و کرج، از بازیکنان مستعد و پرتلاش استان البرز و کرج، عضویت می پذیرد.
این باشگاه تلاش دارد تا همگام با تمرینات روز آکادمی های فوتبال برتر دنیا، استعدادهای بهتری را پرورش داده و به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند.
