مقالات دُرفَک

اعتماد به نفس را فقط می توان به دست آورد

سعید رنجبر مربی فوتبال پایه و مدیر ورزشی آکادمی فوتبال درفک البرز می گوید هیچ میانبری برای خودباوری برای بازیکنان جوان وجود ندارد - همه اینها از مهارت ها و محیطی سالم ناشی می شود.

آیا همه ما آرزو نداریم که بازیکنان جوان و فوتبالیست های پایه ما اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند؟

آیا آرزو نداریم که یک قرص اعتماد به نفس جادویی وجود داشته باشد، یا کلمات خاصی که بتوانیم به کودکان بگوییم که باعث شود آنها با این باور که می توانند هر کاری را انجام دهند وارد میدان شوند؟ و آیا چیزی دردناک تر از این است که ببینیم آنها با اعتماد به نفس دست و پنجه نرم می کنند؟

اعتماد به نفس «یک حالت ذهنی، یک احساس درونی که شما آماده اجرای آن هستید، مهم نیست با چه چیزی مواجه می شوید».

این یک احساس اطمینان و کنترل است که بدون توجه به موقعیت، دید مثبتی را برای ورزشکار و بازیکنان فوتبال فراهم می کند.

اعتماد به نفس را:

نه می توان آن را خرید،

نه می توان جعل کرد

و نه می توان آن را آرزو کرد.

اعتماد به نفس از طریق کسب مهارت و حمایت از مربیان اعتمادساز به دست می آید، اصلاح می شود و توسعه می یابد.

کسانی که اعتماد به نفس دارند به این دلیل است که بارها تلاش کرده اند و شکست خورده اند، سپس دوباره تلاش کرده اند و درست شده اند. به زمان بازی که می‌رسد، آنها معتقدند که مهارت‌هایی که توسعه داده‌اند، آن‌ها را به جلو می برد.

این باور به جای ترس از شکست که بسیاری از ورزشکاران بی اعتماد به نفس دارند، همیشه در خط مقدم افکار آنها قرار دارد. هر اتفاقی که بیفتد، به ندرت به افکار آنها شک و تردید وارد می شود. اگر چنین شود، اعتقاد آنها به خودشان آن را از بین می برد.

هنوز هم بسیاری از والدین از من می پرسند: «چگونه می توانم فرزندم را با اعتماد به نفس بیشتر کنم؟»، یا به من می گویند که «مربی آنها به آنها اعتماد به نفس کافی نمی دهد»، بنابراین هنوز سوءتفاهم در مورد این وضعیت بسیار مهم وجود دارد.

این سوالات باعث شد که بیشتر در مورد اعتماد به نفس فکر کنم و نیاز به تعمیق تعریف خود را در بالا احساس کنم. می بینید که نمی توان اعتماد به نفس داد. باید آن را به دست آورد - و می توان آن را گرفت.

"اعتماد به نفس از طریق کسب مهارت به دست می آید، پالایش و توسعه می یابد..."

تحقیقات کیت هیز و مارک باودن در مورد ورزشکاران کلاس جهانی توضیح می دهد که چگونه حتی بهترین ورزشکاران نیز دوره هایی از شک و ناامنی دارند، جایی که شادی و هیجان به اضطراب و ناامیدی تبدیل می شود و رقابت از یک فعالیت شاد به یک تهدید تبدیل می شود.

**[خرید آنلاین انواع توپ های فوتبال و فوتسال با بهترین کیفیت و قیمت (جهت خرید عمده تماس بگیرید)]

در این مواقع، ما اغلب به ورزشکاران می گوییم «تا زمانی که آن را بسازید، جعل کنید»، اما این توصیه اشتباه است. قدم زدن با سینه‌های بیرون زده، اعتماد به نفس بیشتری در داخل ایجاد نمی‌کند.

در دهه 1980 در ایالات متحده، جنبشی برای القای عزت نفس در کودکان شروع شد - کودکان مدرسه ای شروع به شرکت در مجالس کردند تا احساس خوبی نسبت به خودشان داشته باشند و قفسه ها پر از جوایز مشارکت بی معنی شد.

با استناد به یک مطالعه خاص، عزت نفس پایین به عنوان سرطانی که جامعه ما را مبتلا می کند و عزت نفس بالا به عنوان درمان در نظر گرفته شد.

جان اوسالیوان می نویسد، هیچ "قرص جادویی" وجود ندارد که به بازیکنان جوان اعتماد به نفس بدهد

مشکل بزرگی که در عزت نفس و اعتماد به نفس وجود دارد که مشروط به این است که کسی به جای کسب درآمد، آن را به شما بدهد.

ارزش شما منوط به نیروهای بیرونی می شود و کنترل ارزش خود را به دیگران واگذار می کنید. این در واقع مسیری محتمل تر برای کاهش ارزش خود و از دست دادن اعتماد به نفس به محض سخت شدن محیط است.

آیا بازیکنان فوتبال پایه انگیزه بیرونی را ترجیح می دهند یا اینکه انگیزه درونی دارند؟

ورزشکاران یا بازیکنان فوتبال پایه با انگیزه بیرونی - آنهایی که برای لذت در ورزش شرکت نکردند، بلکه برای پاداش (ستایش) یا برای جلوگیری از پیامدهای منفی (انتقاد والدین) - بسیار کمتر از ورزشکارانی که در ورزش بودند پیشرفت کردند.

انگیزه اصلی برای انجام کار، پذیرفتن کار و صبور بودن در سفر.

تنها راهی که کودک اعتماد به نفس واقعی، عمیق و طولانی‌مدت را پرورش می‌دهد این است که شایستگی، کار را به کار ببندد و به خود باور داشته باشد. هیچ میانبری وجود ندارد. باید آن را به دست آورد.

"ما این قدرت را داریم که اگر مراقب نباشیم، عزت نفس و خودباوری را از بین ببریم..."

سخنان یک مربی یا والدین ممکن است یک تقویت موقت باشد، اما منجر به تغییر معنادار عملکرد، و نه اعتماد به نفس قابل توجهی که برای عملکرد در سطح نخبگان نیاز دارد، نخواهد شد. ما باید این را به بازیکنان خود بیاموزیم و دیگر امیدی به آن قرص جادویی نداشته باشیم.

اکنون، در حالی که نمی توانیم به یک ورزشکار اعتماد به نفس بدهیم، مطمئناً می توانیم محیطی را در تیم های خود ایجاد کنیم که آن را از بین ببرد.

ما می توانیم به بازیکنان بگوییم که آن را جعل کنند. ما می توانیم محیطی ایجاد کنیم که ورزشکاران از اشتباه کردن بترسند و روند یادگیری و پیشرفت را درک نکنند.

ما می‌توانیم در سفر صبر خود را از دست بدهیم و انتظار کمال داشته باشیم و کودکان ارزش‌های بزرگسالی را در ورزش اتخاذ کنند. ما می توانیم از ناملایمات دوری کنیم، یا آن را به جای چالش به تهدید تبدیل کنیم.

اگر مراقب نباشیم، این قدرت را داریم که ارزش خود، عزت نفس و خودباوری را از بین ببریم.

مطمئناً امیدوارم کودکان تحت مراقبت شما با شادی بازی کنند، انگیزه ذاتی داشته باشند و درک کنند که پیشرفت در ورزش یک سفر طولانی است.

همچنین امیدوارم آنها در محیطی باشند که هم شایستگی و هم رشد اعتماد به نفس و ریسک پذیری را ارتقا دهد. این به ما بستگی دارد، چه به عنوان مربی یا والدین، به دنبال این محیط ها و ایجاد آنها باشیم.

هر چقدر هم که بخواهیم نمی توانیم به بازیکنان جوان اعتماد به نفس بدهیم. فقط می توان آن را به دست آورد و راه رسیدن به اعتماد به نفس بیشتر یک قرص جادویی نیست.

این شامل کار سخت، فداکاری، بهبود مستمر، مبارزه، ناملایمات و فداکاری است.

باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتری را به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.