اضافه بار همسترینگ در فوتبال: چرا ۷۲ ساعت برای بهبودی کامل کافی نیست؟
علوم ورزشی |پزشکی ورزشی
توسط سعید رنجبر
افزایش مسابقات برنامه ریزی شده برای این فصل، توسط ریچارد مسترز، مدیرعامل لیگ برتر انگلیس به عنوان یک "نقطه عطف" توصیف شده است. سه رقابت اروپایی یوفا - لیگ قهرمانان اروپا، لیگ اروپا و لیگ کنفرانس- شاهد افزایش تعداد تیم‌ها و مسابقات خواهند بود، همانطور که در جام باشگاه‌های جهان جدید فیفا که قرار است 32 شرکت کننده در آن حضور داشته باشند، شاهد افزایش تعداد تیم‌ها و مسابقات خواهند بود. اتحادیه بازیکنان FIFPRO خواستار دوره های استراحت تضمینی و محافظت شده است. تنها در فوتبال انگلیس، غیبت های ناشی از مصدومیت 11 درصد در هر فصل افزایش یافته است.
این وضعیت چیز جدیدی نیست. دو دهه است که با گسترش روزافزون تقویم ورزشی در حال توسعه است. این مشکل در درجه اول بر سلامت حرفه ای ها تأثیر می گذارد، اما به طور قابل توجهی بر رقابت تیمی، تأثیرگذاری بر نتایج، کیفیت تماشای تماشاگران و در نتیجه بر مسائل مالی باشگاه تأثیر می گذارد.
تحقیقات روی مصدومیت‌های لیگ برتر بین فصل‌های 2012/13 و 2016/17 نشان داد که به ازای هر 271 روز غیبت انباشته در یک تیم، یک مکان در جدول رده‌بندی لیگ از دست می‌رود که معادل با ضرر سالانه بیش از 50 میلیون یورو است.
تا 80 درصد از آسیب‌های همسترینگ یا عضله دوسر ران به دلیل نیازهای مکانیکی در طول حداکثر تلاش‌های سرعتی است.
اضافه بار همسترینگ در فوتبالیست ها و زمان ریکاوری:
تصادفی نیست که یکی از شایع ترین آسیب ها در فوتبال مدرن در عضلات همسترینگ رخ می دهد. آنها تا 24٪ از کل را تشکیل می دهند و به طور مستقیم با حجم مسابقات در ارتباط هستند و تنها 72 ساعت بین آنها فاصله است. در اروپا، یک مطالعه در هشت فصل از 2001/12 تا 2021/22، که شامل نمونه‌ای متشکل از 3909 بازیکن از 54 تیم در 20 کشور بود، 2636 آسیب همسترینگ را ثبت کرد. علاوه بر این، نسبت آنها از کل افزایش یافته است، از 12٪ در فصل اول به 24٪ در فصل آخر.
زمان ریکاوری پس از مسابقه کلیدی است:
قبلاً مشخص بود که عدم ریکاوری مناسب مستقیماً با آسیب های عضلانی مرتبط است و یکی از دلایل اصلی آن است. هنگامی که فوتبالیست ها در مسابقاتی با زمان ریکاوری کمتر از چهار روز (96 ساعت) بازی می کنند، در مقایسه با دوره های استراحت شش روزه (144 ساعت) یا بیشتر، میزان آسیب عضلانی افزایش قابل توجهی دارد. به طور خاص، در لیگ اروپا، تیم‌هایی که روزهای ریکاوری کمتری داشتند، در بازی‌های بیشتری شکست می‌خوردند.
تا 80 درصد از آسیب‌های همسترینگ یا عضله دوسر ران به دلیل نیازهای مکانیکی در طول حداکثر تلاش‌های سرعتی است. برای دویدن با شدت بالا، ایجاد نیروی افقی روی زمین بسیار مهم است.
در این حرکت، زمانی که عضلات همسترینگ درست قبل از تماس با زمین فعال می شوند، این نیرو بیشتر است. به طور مشابه، برای ترمز کردن، کاهش سرعت یا کنترل دویدن، همسترینگ باید به طور غیرعادی منقبض شود، به این معنی که عضله برای تولید نیرو، طولانی می شود. بنابراین، صدمات اغلب در مرحله نهایی چرخه گام رخ می دهد که عضله به طور فعال در حال افزایش است. در آن لحظه شرایط آسیب ناشی از کشش بیش از حد فراهم می شود.
پس از پایان مسابقه، قدرت همسترینگ در این دوره چه در پاهای غالب و چه در پاهای غیرمسلط به میزان قابل توجهی کاهش یافت. علاوه بر این، انعطاف پذیری پای غالب نیز کاهش یافت.
- مدرسه فوتبال در کرج
- بهترین مدرسه فوتبال در گوهردشت کرج
- بهترین مدرسه فوتبال در عظیمیه کرج
- بهترین مدرسه فوتبال در باغستان کرج
علل اضافه بار همسترینگ در فوتبال:
از طرفی تاثیرات خستگی بر روی این عضلات در خود بازی نیز نمود پیدا کرده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که وقتی تمرکز مسابقات زیاد باشد، بازیکنان تمایل دارند دویدن‌های متوسط و کم‌شدت خود را کاهش دهند، که تصور می‌شود این یک استراتژی برای حفظ انرژی برای اقدامات با شدت بالا است. این پدیده‌ها زمانی اتفاق می‌افتند که زمان بهبودی بیش از حد کوتاه باشد. عملکرد عضلات همسترینگ، پس از تلاشی مانند بازی فوتبال، می تواند تا 72 ساعت پس از بازی تحت تأثیر قرار گیرد.
در این زمینه، مطالعه جدیدی که در مجله علوم ورزشی (Carmona G، و همکاران) منتشر شد، "همسترینگ روی تمرکز: آیا 72 ساعت برای بهبودی پس از یک مسابقه فوتبال کافی است؟ یک رویکرد چند رشته ای بر اساس عوامل خطر آسیب همسترینگ و بافت شناسی. J Sports Sci. 2024; 42(12):1130-1146 doi: 10.1080/02640414.2024.2386209)، که در آن گیل روداس، یک پزشک از مرکز نوآوری بارسا، این نوع آسیب را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. مربوط به دوی سرعت در یک پنجره بازیابی سه روزه (72 ساعت). با یک رویکرد چند عاملی فوتبال محور، نتایج نشان داد که عملکرد مربوط به دوی سرعت در آن دوره به طور کامل بهبود نیافته و خطر آسیب‌های فشاری همسترینگ بیشتر است.
این مطالعه شامل بیست بازیکن فوتبال آماتوری بود که در شش ماه قبل از آزمایش دچار آسیب‌های میوتندینوس نشده بودند. اول، اینکه چگونه عوامل عملکرد دوی سرعت و خطرات آسیب دیدگی قابل تغییر همسترینگ تا 72 ساعت پس از یک ورزشکار فوتبال تغییر کرد.
بار مسابقه خارجی از طریق تجزیه و تحلیل متغیر GPS و بار داخلی از طریق مقیاس تلاش درک شده بورگ مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه‌برداری از 10 بازیکن قبل از مسابقه و 3 روز بعد گرفته شد و شاخص‌های کلی آسیب عضلانی مانند کراتین کیناز (CK) و درد و همچنین ظرفیت پرش عمودی را بررسی کرد.
نتایج هیچ ارتباطی بین بارهای داخلی و خارجی با عملکرد اسپرینت یا خطر آسیب یا اختلال در فیبرهای بلند دو سر رانی نشان نداد. پس از بازی، بازیکنان افزایش قابل توجهی در درد عضله همسترینگ را تجربه کردند، به ویژه در روز اول ریکاوری (MD+1)، جایی که درد در پای غالب از تقریباً هیچ به سطح متوسط افزایش یافت و درد در پای غیر غالب نیز افزایش یافت، هر چند کمی کمتر.
این درد در روز دوم (MD+2) ادامه یافت، اما دیگر تفاوتی بین دو پا وجود نداشت.
بازیکنان همچنین در تست پرش عمودی روی MD+1 کمتر پرش کردند و از 34.9 سانتی متر به 32.6 سانتی متر رسیدند. علاوه بر این، سطوح CK به طور قابل توجهی در MD + 1 و MD + 2 افزایش یافت. با این حال، با MD+3، هر دو سطح درد عضلانی، عملکرد پرش و CK به مقادیر نزدیک به نرمال بازگشتند، بدون اینکه تغییرات قابل توجهی نسبت به سطوح قبل از مسابقه مشاهده شود.
تاثیر اضافه بار همسترینگ در فوتبال حرفه ای:
نتایج نشان داد که قدرت مشخصی در عضلات پشت پاها کاهش می یابد، اما این کاهش معنی دار نبود. با این حال، قدرت همسترینگ در این دوره در هر دو پاهای غالب و غیر غالب به طور قابل توجهی کاهش یافت. علاوه بر این، انعطاف پذیری پای غالب نیز اندکی کاهش یافت. و کنترل شیب لگن در طول سرعت حداکثر سرعت هیچ تغییری در مقایسه با مقادیر پایه نشان نداد.
کاهش مداوم قدرت همسترینگ تا 72 ساعت پس از مسابقه، همراه با افزایش حساسیت آنها به خستگی، نقش مهمی را برای این عضلات در عملکرد کلی پا در طول حرکت نشان می دهد.
دوی سرعت کمتر و پرش کمتر:
با این حال، مهمترین یافته این بود که در MD+3، بازیکنان کاهش قابل توجهی در عملکرد اسپرینت نشان دادند. در تست های سرعت بالای 10 و 30 متر، آنها زمان های بدتری نسبت به قبل از مسابقه ارسال کردند، توانایی آنها برای ایجاد حداکثر نیروی افقی و همچنین حداکثر سرعت آنها کاهش یافت.
به عبارت دیگر، 72 ساعت پس از مسابقه برای بازیابی ظرفیت مکانیکی بازیکنان برای اعمال نیروی افقی و شتاب دادن به حداکثر سرعت کافی نیست و بدترین زمان‌های اسپرینت را توضیح می‌دهد.
کاهش مداوم قدرت همسترینگ تا 72 ساعت پس از مسابقه، همراه با افزایش حساسیت آنها به خستگی، نقش مهمی را برای این عضلات در عملکرد کلی پا در طول حرکت نشان می دهد.
بنابراین، این احتمال وجود دارد که پس از یک مسابقه، نه تنها کاهش طولانی مدت در عملکرد اسپرینت، بلکه کاهش مداوم در خواص مکانیکی وجود داشته باشد که می تواند با افزایش خطر آسیب همسترینگ همراه باشد، زیرا بسیاری از آنها به شیب قدامی لگن مربوط می شوند. که باعث افزایش تنش در آنها می شود. پس از بازی، برخی از بازیکنان تغییراتی در APT نشان دادند که می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که در صورت خستگی، ممکن است تغییراتی در ساختار آناتومیک فوتبالیست رخ دهد.
بنابراین، اگرچه بازیکنان حرفه‌ای ممکن است از آمادگی بدنی بهتری عادت کنند که در یک برنامه شلوغ اجرا کنند، این مطالعه نشان می‌دهد که دلیلی وجود دارد که در نظر بگیریم 72 ساعت زمان ریکاوری پس از یک مسابقه کافی نیست. با این حال، از آنجایی که خطر آسیب با سطوح باری که در فوتبال حرفه‌ای نظارت می‌شود، مرتبط نیست، باشگاه‌ها باید استراتژی‌های چند عاملی و فردی را برای مقابله با خطر آسیب اجرا کنند.
در نهایت، تشخیص عوامل خطر شخصی (درصد فیبرهای نوع II - یا فیبرهای سریع انقباض، که مستقیماً با عملکرد اسپرینت مرتبط هستند و بیشتر مستعد آسیب هستند - دامنه حرکت عضلات (ROM)، شیب لگن، و غیره) مفیدتر خواهد بود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تاکتیک های فوتبال و کسب بینش از مربیان در بالاترین سطح، سایت های فوراستادی 4STUDY.IR ، ساکر آکادمی، وبلاگ باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز را مطالعه کنید.
باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، به عنوان بهترین مدرسه فوتبال کرج تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتررا به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.
