تاکتیک های آنتونیو کونته در ناپولی
توسط باشگاه فوتبال درفک البرز به سرپرستی سعید رنجبر
تأثیر تاکتیکی آنتونیو کونته بر ناپولی، بُعد جدیدی به بازی آنها بخشیده و اصول شناخته‌شده‌ی او یعنی سازماندهی و شدت را با استعداد تهاجمی ناپولی ترکیب کرده است. تأکید کونته بر استحکام دفاعی، ساختار منظم و انتقال سریع، نحوه‌ی رویکرد تیم به هر مسابقه را تغییر داده است. این تحلیل، عمیقاً به رویکرد تاکتیکی کونته در ناپولی می‌پردازد و به بررسی آرایش‌های کلیدی، نقش بازیکنان و تصمیمات استراتژیکی که دوران حضور او در باشگاه را تعریف می‌کنند، می‌پردازد. از الگوهای پرسینگ گرفته تا حرکات تهاجمی، بررسی خواهیم کرد که کونته چگونه یک تیم ناپولی رقابتی و مقاوم ساخته است.
دفاع:
ناپولی آنتونیو کونته با استفاده از آرایش‌های مختلف در هنگام دفاع، بسته به موقعیت و حریف، تطبیق‌پذیری تاکتیکی خود را نشان می‌دهد. کونته اغلب از آرایش فشرده ۱-۵-۳-۲ یا ۱-۵-۴-۱ استفاده می‌کند و بر استحکام دفاعی و مسدود کردن فضاهای مرکزی تمرکز دارد. پنج مدافع، پوشش در سراسر عرض زمین را تضمین می‌کنند، در حالی که خط میانی منظم باقی می‌ماند و مسیرهای پاسکاری را قطع می‌کند. در مقابل حریفان تهاجمی‌تر، کونته ممکن است به آرایش ۱-۴-۵-۱ تغییر دهد، عرض دفاعی را حفظ کند اما عناصر پرسینگ بیشتری را در خط میانی اضافه کند. این تطبیق‌پذیری در رویکرد دفاعی آنها به ناپولی اجازه می‌دهد تا با حریفان مختلف سازگار شود و در سناریوهای مختلف مسابقه برتری داشته باشد.
۱-۵-۳-۲:
در بیشتر بازی‌ها، ناپولی با آرایش ۱-۵-۳-۲ دفاع می‌کند و به دنبال استقرار در یک دفاع میانی تا پایین است، همیشه مرکز را می‌بندد و حریف را به کناره‌ها می‌راند.
دفاع در آرایش ۱-۵-۳-۲ بر حفظ فشردگی و استفاده از قدرت عددی در خط میانی متمرکز است. سه مدافع میانی یک پایگاه دفاعی محکم تشکیل می‌دهند که توسط وینگ‌بک‌هایی که در هنگام فشار به عقب برمی‌گردند تا یک خط دفاعی پنج نفره ایجاد کنند، پشتیبانی می‌شود. این ساختار به تیم اجازه می‌دهد تا مناطق وسیعی را به طور مؤثر پوشش دهد، در حالی که هافبک‌های مرکزی مسئول کنترل میانه زمین و فراهم کردن پوشش اضافی برای دفاع هستند.
دو مهاجم اغلب نقش کلیدی در شروع پرس دارند و حریف را مجبور به بازی در عرض یا انجام پاس‌های خطرناک می‌کنند. هافبک دفاعی که درست جلوی سه مدافع قرار می‌گیرد، به عنوان یک سپر عمل می‌کند، بازی را می‌شکند و فضاهایی را که حریف می‌تواند از آنها استفاده کند، می‌بندد. این چیدمان با توانایی دفاع عمیق و ضدحمله سریع، تعادل را فراهم می‌کند، در حالی که به اندازه کافی انعطاف‌پذیر است تا در صورت نیاز از بالای زمین پرس کند.
در آرایش ۱-۵-۳-۲، ناپولی در جلوگیری از تغییر سریع جناحین حریف عالی است. وقتی توپ در یک سمت است، بازیکنان ناپولی همیشه ورودی‌های خط میانی را می‌بندند و حریف را مجبور می‌کنند با رفتن به عقب به سمت مدافعان میانی، بازی را تغییر دهد. برای انجام این کار، وینگ‌بک سمت توپ، هافبک سمت توپ و دو مهاجم یک خط مورب تشکیل می‌دهند. این خط مورب مانع از عبور حریف از وسط زمین و تغییر جناحین می‌شود. در عوض، آنها باید به مدافعان میانی برگردند و از آنجا توپ را به مدافع کناری دیگر برسانند. این به ناپولی زمان کافی برای جابجایی به عرض را می‌دهد و به آنها اجازه می‌دهد تا شکل فشرده خود را حفظ کنند.
۱-۵-۴-۱
در برخی بازی‌ها، ناپولی هنگام دفاع از آرایش ۱-۵-۴-۱ استفاده کرده است. در آرایش ۱-۵-۴-۱، آنها همچنان به دنبال ایجاد یک خط دفاعی فشرده در میانه زمین، بستن مرکز و جلوگیری از نفوذ حریف از طریق خط میانی هستند.
دفاع در آرایش ۱-۵-۴-۱ بر استحکام و فشردگی تأکید دارد و آن را به ویژه در برابر تیم‌هایی که به بازی در عرض یا انتقال سریع متکی هستند، مؤثر می‌کند. پنج مدافع، شامل سه مدافع میانی و دو مدافع کناری، یک خط دفاعی قوی ایجاد می‌کنند که می‌تواند فشار را جذب کرده و عرض زمین را پوشش دهد. چهار هافبک جلوی خط دفاعی، یک لایه محافظتی اضافی ایجاد می‌کنند، اغلب توپ را پرس می‌کنند و مسیرهای پاس را قطع می‌کنند، در عین حال به حفظ شکل تیم نیز کمک می‌کنند. تک مهاجم در زمین بالاتر می‌ماند و معمولاً سعی می‌کند حریف را به یک سمت هل دهد. هدف این سیستم محدود کردن فضای حریف است و آنها را مجبور به ریسک کردن یا تلاش برای سانتر می‌کند، که با تعداد نفرات در محوطه جریمه، دفاع از آنها آسان‌تر می‌شود.
1-4-5-1:
ناپولی همچنین با سیستم 1-4-5-1 دفاع کرده است.
دفاع در سیستم 1-4-5-1 همچنین بر حفظ یک ساختار فشرده و سازمان‌یافته متمرکز است که نفوذ حریف را از وسط دشوار می‌کند. چهار مدافع برای محافظت از مناطق مرکزی، باریک و منظم می‌مانند. در همین حال، خط میانی پنج نفره به طور هماهنگ برای پرس حریف کار می‌کند و آنها را به کناره‌ها می‌راند، جایی که مدافعان کناری می‌توانند درگیر شوند. تک مهاجم در بالا می‌ماند و آماده است تا هنگام ورود توپ به مناطق دفاعی، فشار را بر روی آن اعمال کند.
وقتی ناپولی دفاع می‌کند، خط دفاعی حریف در خط دفاعی از برتری عددی برخوردار خواهد بود.
با تنها یک مهاجم. وقتی مهاجم برای پرس کردن یکی از مدافعان میانی به جلو فشار می‌آورد، توپ می‌تواند به مدافع میانی دیگر منتقل شود که می‌تواند توپ را به جلو ببرد. برای جلوگیری از پیشروی بیش از حد این مدافع میانی، یک هافبک میانی ناپولی ممکن است مجبور به فشار آوردن به جلو شود. اگر یک هافبک به جلو فشار بیاورد، فضا در خط میانی باز می‌شود. برای جلوگیری از تبدیل شدن این مشکل، سایر هافبک‌های ناپولی باید به پشت هافبک فشار آورنده عقب بروند تا از سوءاستفاده حریف از این فضا جلوگیری کنند.
فشردگی:
ناپولی آنتونیو کونته به دلیل فشرده بودن بسیار زیاد در هنگام دفاع، که مشخصه فلسفه تاکتیکی اوست، شناخته می‌شود. صرف نظر از چیدمان، این تیم یک شکل دفاعی فشرده را حفظ می‌کند و اغلب از یک بلوک پایین یا میانی برای بستن فضاهای بین خطوط و محدود کردن گزینه‌های پاس حریف استفاده می‌کند. کونته تضمین می‌کند که بازیکنانش نزدیک به هم بمانند و شکاف‌ها را برای استفاده حریفان کاهش دهند و پیشروی آنها را از مرکز دشوار کنند. ساختار فشرده به ناپولی اجازه می‌دهد تا با تعداد زیاد دفاع کند، به طوری که بازیکنان به سرعت توپ را وارد منطقه خود می‌کنند و حریف را مجبور به بازی در عرض یا تلاش برای پاس‌های خطرناک می‌کنند. این رویکرد منظم نه تنها حریفان را ناامید می‌کند، بلکه امکان ضدحملات سریع را نیز در صورت بازپس‌گیری مالکیت توپ فراهم می‌کند.
- مدرسه فوتبال در کرج
- بهترین مدرسه فوتبال در گوهردشت کرج
- بهترین مدرسه فوتبال در عظیمیه کرج
- بهترین مدرسه فوتبال در باغستان کرج
آنتونیو کونته - ناپولی - تحلیل تاکتیکی
مدافعان میانی تهاجمی:
یکی از جنبه‌های قابل توجه دفاع پایین پنج نفره ناپولی، مدافعان میانی تهاجمی و کناری آنهاست. مدافعان میانی کناری هرگز از فشار آوردن به هافبک حریف برای جلوگیری از چرخش و حرکت با توپ توسط آنها نمی‌ترسند. این امر حریف را به عقب می‌راند و در عین حال به هافبک‌ها و مهاجمان ناپولی آزادی بیشتری برای فشار آوردن و پرس کردن در هنگام دفاع می‌دهد. مشکل فشار آوردن به یک مدافع میانی این است که فضاهای بزرگی بین مدافعان ایجاد می‌شود. با این حال، بازیکنان کونته در حل این مشکل عالی هستند. خط دفاعی به سرعت به یک چهار مدافع فشرده تبدیل می‌شود، و مدافعان برای بستن فضایی که مدافع میانی فشار می‌آورد، به سمت آنها می‌آیند.
فشردن زمین
علاوه بر این، کونته همیشه می‌خواهد تیمش هنگام دفاع، صرف نظر از ترکیب، زمین را فشرده کند. این به معنای فشار مداوم تا حد امکان به تیم است. هر بار که حریف یک پاس آرام و کناری یا یک پاس رو به عقب می‌دهد، خط اول فشار ناپولی به سمت بالا می‌رود و بقیه تیم نیز برای حفظ انسجام به دنبال آن می‌روند. وقتی پاس بعدی می‌رسد، آنها حتی بیشتر به سمت بالا فشار می‌آورند و حریف را بیشتر به عقب می‌رانند. آنها این کار را انجام می‌دهند زیرا حریف را از دروازه ناپولی دورتر می‌کند و ایجاد موقعیت را دشوارتر می‌کند.
پرس از بالا:
کونته برای تهاجمی بودن بدون توپ ارزش زیادی قائل است. این در پرس بالای ناپولی نشان داده شده است. کونته معمولاً می‌خواهد تیمش به صورت نفر به نفر بازی کند و به شدت حریف را پرس کند. به هر بازیکن یک حریف مستقیم اختصاص داده می‌شود تا محکم یارگیری کند و مطمئن شود که هیچ گزینه پاس آسانی در دسترس نیست. این فشار شدید، تیم حریف را مجبور به تصمیم‌گیری‌های عجولانه می‌کند که اغلب منجر به از دست دادن توپ در مناطق خطرناک می‌شود.
ناپولی تقریباً از پرس بالای خود به عنوان یک تهدید تهاجمی استفاده می‌کند و با بازپس‌گیری توپ از بالای زمین، گل‌های زیادی به ثمر می‌رساند.
در یک سیستم نفر به نفر، بسیار مهم است که بازیکنان بدانند چه زمانی حریفی را که مسئول آن هستند، مهار کنند و چه زمانی این کار را نکنند. به عنوان مثال، اگر حریفی از توپ خیلی دور باشد، بازیکن ناپولی که او را مهار می‌کند نیازی به نزدیک بودن به او ندارد. در عوض، او می‌تواند وارد زمین شود و به ایجاد برتری عددی در مرکز کمک کند و خطر موقعیت‌های خطرناک یک به یک را کاهش دهد. بازیکنان ناپولی همیشه یک بازیکن حریف را دارند که مسئول آن هستند. با این حال، آنها هرگز بیش از حد لازم به آنها نزدیک نخواهند بود.
در اینجا، هافبک‌های ناپولی می‌بینند که دروازه‌بان حریف در حال ارسال پاس بلند است و بازیکنان حریف نزدیک به دروازه‌بان را بی‌اهمیت می‌کند. آنها به جای اینکه در کنار بازیکنان خود بمانند، عقب می‌روند که این امر آنها را در موقعیت بهتری برای کسب توپ دوم قرار می‌دهد.
بازیسازی
بازیسازی از عقب
در بازیسازی از عقب، کونته تیم خود را با آرایش ۱-۴-۲-۴ قرار می‌دهد.
وینگرها معمولاً از کناره‌ها شروع می‌کنند و با شروع بازی به داخل می‌آیند. این اغلب به ناپولی برتری عددی در خط میانی می‌دهد که به آنها کمک می‌کند تا از پرس حریف عبور کنند. وینگرها همچنین وقتی در وسط هستند، شرایط بهتری برای کسب توپ دوم دارند. وقتی دروازه‌بان یک پاس بلند به سمت مهاجمان می‌دهد، آنها برای کسب توپ دوم با هم همکاری می‌کنند که به ناپولی اجازه می‌دهد مالکیت توپ را در زمین بالاتر برقرار کند.
علاوه بر این، کونته معمولاً با روملو لوکاکو و اسکات مک‌تامینی به عنوان دو مهاجم بازی را شروع می‌کند.
این دو نفر با استفاده از فیزیک بدنی خود، در بازی دفاعی عالی هستند.
توانایی فنی در کنترل توپ تحت فشار و وارد کردن هم‌تیمی‌ها به بازی. هر دو بازیکن در دریافت توپ‌های بلند، چه از ضربات دروازه و چه از پاس‌های عمقی، بسیار مؤثر هستند و از قدرت و تعادل خود برای محافظت از توپ در برابر مدافعان استفاده می‌کنند. آنها اغلب پاس‌های بلند را دریافت می‌کنند و یک هم‌تیمی در فضای بین خط میانی و دفاعی حریف پیدا می‌کنند و به ناپولی اجازه می‌دهند توپ را به جلو ببرد.
بازیسازی از بالا:
در بازیسازی از بالا، وینگرهای ناپولی معمولاً به عنوان هافبک‌های تهاجمی حرکت می‌کنند و آرایش ۱-۴-۲-۲-۲ را ایجاد می‌کنند.
بازیسازی در آرایش ۱-۴-۲-۲-۲ بر پیشرفت مستقیم از مرکز تأکید دارد. چهار مدافع پایه محکمی را فراهم می‌کنند، در حالی که دو هافبک دفاعی ثبات و گزینه‌هایی برای پاس‌های کوتاه ارائه می‌دهند. این هافبک‌ها در بازیابی مالکیت توپ و توزیع توپ به فول‌بک‌ها یا دو هافبک تهاجمی کلیدی هستند. ساختار هافبک‌های ۲-۲ فرصت‌هایی را برای ترکیب‌های سریع و اضافه بار در میانه زمین ایجاد می‌کند که می‌تواند به عبور از پرس حریف کمک کند. دو مهاجم اغلب در بالا می‌مانند، دفاع را باز می‌کنند و فضایی را برای هافبک‌ها ایجاد می‌کنند تا با پاس‌های عمقی یا قطری از آن استفاده کنند.
گاهی اوقات، عمدتاً در برابر بدترین تیم‌ها، ناپولی از ۱-۳-۲-۵ در بازیسازی از بالا استفاده می‌کند.
بازیسازی در آرایش ۱-۳-۲-۵ برخلاف آرایش ۱-۴-۲-۲-۲ بر ایجاد برتری عددی در خط میانی و در عین حال حفظ عرض از طریق وینگرها تمرکز دارد. سه مدافع میانی یک پایگاه دفاعی محکم را فراهم می‌کنند، که دو مدافع میانی کناری پرس حریف را باز می‌کنند و فضایی را برای وینگرها ایجاد می‌کنند تا به سمت بالا فشار بیاورند و کناره‌ها را اشغال کنند. در خط میانی، هافبک‌های سیال گزینه‌های پاسکاری را فراهم می‌کنند و کنترل در مرکز زمین را تضمین می‌کنند، در حالی که هافبک‌های تهاجمی در بالا و مرکز زمین می‌مانند و آماده بهره‌برداری از هرگونه شکاف در دفاع حریف هستند.
چرخش‌ها و سیال بودن:
بازیکنان ناپولی در طول بازیسازی دائماً در حال چرخش هستند. تیم رویکردی پویا را اتخاذ می‌کند و بین آرایش‌های مختلف جابجا می‌شود تا برتری عددی ایجاد کند و از فضاها بهره‌برداری کند. تمرکز کونته همیشه این است که بازیکنان را در بهترین موقعیت‌های خود قرار دهد، جایی که بتوانند از مهارت‌های فردی خود نهایت استفاده را ببرند. او بر تطبیق‌پذیری تأکید دارد، به طوری که بازیکنان به طور یکپارچه موقعیت‌های خود را تغییر می‌دهند تا مالکیت توپ را حفظ کرده و ساختار دفاعی حریف را مختل کنند. این انعطاف‌پذیری باعث ایجاد برتری عددی در مناطق مختلف می‌شود و به ناپولی اجازه می‌دهد تا ضمن حفظ کنترل، از پرس حریف عبور کند.
به عنوان مثال، هنگام بازی در آرایش ۱-۴-۲-۲-۲، کونته اغلب یک هافبک دفاعی را بین مدافعان میانی قرار می‌دهد. این تغییر باعث ایجاد یک خط دفاعی سه نفره می‌شود و به ناپولی اجازه می‌دهد تا ثبات دفاعی را حفظ کند و در عین حال کنترل بیشتری در مالکیت توپ داشته باشد.
با انجام این کار، ناپولی نه تنها زمین را عریض‌تر می‌کند، بلکه زوایای مختلفی را برای پاسکاری باز می‌کند و غلبه بر پرس حریف را آسان‌تر می‌کند. این تنظیم تاکتیکی به آنها گزینه‌های بیشتری برای پیشروی توپ در زمین می‌دهد و ساختار پرس حریف را مختل می‌کند و به آنها کمک می‌کند تا روان بودن بازی خود را حفظ کنند.
برتری عددی در خط میانی:
صرف نظر از چیدمان، ناپولی بازیکنان زیادی در مرکز زمین خواهد داشت. کونته معمولاً یک بازیکن در هر طرف دارد و هشت بازیکن باقی‌مانده را در وسط قرار می‌دهد. داشتن تنها دو بازیکن در عرض و بقیه در وسط، گزینه‌های بیشتری در مرکز زمین و فضای کمتری بین بازیکنان ایجاد می‌کند. کونته این را دوست دارد زیرا بازی در وسط زمین را در اولویت قرار می‌دهد. او به یک بازیکن در عرض زمین نیاز دارد تا حریف را از هم جدا کند در حالی که بقیه در مناطق میانی زمین برتری عددی ایجاد می‌کنند.
وقتی تیمی در خط میانی از حریف بیشتر باشد، می‌تواند راحت‌تر توپ را حفظ کند، از فضاها استفاده کند و توپ را از مرکز زمین به جلو ببرد. ناپولی اغلب توپ را از طریق پاس‌های سریع مرکزی بین هافبک‌ها به جلو می‌راند، پرس حریف را شکست می‌دهد و از شکاف‌های دفاعی استفاده می‌کند. در عین حال، داشتن بازیکنان زیاد در مرکز زمین، شرایط خوبی را در انتقال‌های دفاعی ایجاد می‌کند، زیرا به بازیکنان بیشتری اجازه می‌دهد هنگام از دست دادن توپ، پرس متقابل انجام دهند.
هدف دیگر برای نگه داشتن بازیکنان زیاد در وسط زمین، کوتاه کردن فاصله بین آنهاست. این کار طول پاس‌ها را کوتاه می‌کند که طبیعتاً زمان بین پاس‌ها را کوتاه می‌کند. این بدان معناست که بازیکنان حریف زمان کمتری برای فشار آوردن و پرس کردن خواهند داشت و به بازیکنان ناپولی زمان و کنترل بیشتری می‌دهد.
خط دفاعی بالا:
یکی از جنبه‌های مهم بازیسازی بالای کونته، بالا نگه داشتن مدافعان است. این به پرس متقابل کمک می‌کند زیرا آنها به مرکز زمین نزدیک‌تر می‌شوند. داشتن بازیکنان بیشتر نزدیک به مرکز زمین که می‌توانند توپ را پس بگیرند، انجام هر کاری را برای حریف هنگام تصاحب توپ دشوار می‌کند. علاوه بر این، خط دفاعی بالا، فاصله را کوتاه می‌کند.
بین بازیکنان، کوتاه کردن زمان و طول پاس‌ها و جلوگیری از پیشروی حریف به سمت خط دفاعی‌اش.
یافتن فضاهای خالی:
بازیکنان کونته همیشه سعی می‌کنند هافبک‌های تهاجمی را در فضاهای خالی پیدا کنند. این «فضاهای خالی» به فضاهای بین خطوط دفاعی و میانی حریف اشاره دارد، جایی که هافبک‌های تهاجمی می‌توانند توپ را در موقعیت‌های پیشرفته‌تر دریافت کنند.
با قرارگیری هوشمندانه در این فضاهای خالی، هافبک‌های تهاجمی می‌توانند به سرعت بچرخند و رو به دروازه حریف قرار بگیرند و فرصت‌هایی برای پاس‌های عمقی، دویدن‌های سریع یا شوت‌های مستقیم ایجاد کنند. این قرارگیری، حریف را مجبور به تصمیم‌گیری‌های دشوار می‌کند. اگر مدافع حریف جلو بیاید و هافبک تهاجمی را ببندد، به طور بالقوه فضای پشت سر را خالی می‌کند. اگر عقب بماند، به هافبک اجازه می‌دهد تا توپ را در اختیار داشته باشد. مدافعان و هافبک‌های دفاعی ناپولی به دنبال پاس‌های مستقیم خواهند بود، خطوط دفاعی حریف را می‌شکنند و هافبک‌های تهاجمی را پیدا می‌کنند که می‌توانند بچرخند و به سمت خط دفاعی حمله کنند.
یافتن این فضاهای خالی برای حفظ سیالیت در حمله و اطمینان از اینکه تیم می‌تواند توپ را به طور موثر از وسط زمین به جلو ببرد، بسیار مهم است.
مزیت‌های عددی در برابر دفاع حریف:
در آرایش ۱-۳-۲-۵، ناپولی در ایجاد مزیت‌های عددی در برابر خط دفاعی حریف عالی است. بازی با پنج مهاجم به این معنی است که خط حمله به طور طبیعی در برابر چهار مدافع از نظر عددی برتر می‌شود.
بازیکنان کونته عمدتاً با ایجاد موقعیت‌های ۲ در برابر ۱ در برابر فولبک حریف از این موضوع بهره‌برداری می‌کنند. وقتی تیم مدافع در یک سمت قرار می‌گیرد، فولبک سمت ضعیف به دلیل ۱ در برابر ۲ مقابل وینگر و هافبک تهاجمی ناپولی، در برابر تغییر بازی آسیب‌پذیر می‌شود. هافبک تهاجمی به پشت حمله می‌کند، فولبک آن حمله را دنبال می‌کند و فضا برای وینگر در کناره‌ها باز می‌شود. تیم کونته اغلب با رساندن توپ به وینگر و ایجاد فرصت‌های زیاد از موقعیت‌های 2 در مقابل 1 در جناحین و در نیم‌فضاها، از این موضوع بهره می‌برد.
اگر فولبک حریف، دویدن هافبک تهاجمی را دنبال نکند، یک توپ عمقی می‌تواند مستقیماً به هافبک تهاجمی ارسال شود که می‌تواند توپ را به جلو ببرد و یک موقعیت 1 در مقابل 1 علیه دروازه‌بان ایجاد کند.
حمله به نیم‌فضا:
در آرایش 1-3-2-5، بازیکنان کونته معمولاً با حمله به فضای بین مدافع میانی و فولبک حریف، به دنبال ایجاد موقعیت هستند. آنها در درجه اول این کار را از مناطق کناری با زیرپوش‌های هافبک‌های تهاجمی انجام می‌دهند. وقتی وینگر توپ را در عرض دریافت می‌کند، فولبک حریف را جذب می‌کند. این کار فضای بین فولبک و فولبک را باز می‌کند و به هافبک تهاجمی ناپولی اجازه می‌دهد تا زیرپوش‌های خود را به این فضا وارد کند. توپ می‌تواند به بازیکنی که زیر خط حمله قرار دارد داده شود، که می‌تواند توپ را به داخل محوطه جریمه بفرستد یا در موقعیت ۱ در مقابل ۱ به مدافع خود حمله کند.
وینگر لازم نیست توپ را به بازیکن زیر خط حمله برساند. دویدن از هافبک تهاجمی اغلب یک هافبک دفاعی حریف را به عقب می‌کشد که فضای داخلی را باز می‌کند. وینگر می‌تواند توپ را به داخل ببرد و شوت کند یا پاسی به یک بازیکن آزاد در مقابل خط دفاعی پیدا کند.
انتقال‌ها
انتقال‌های دفاعی:
ناپولی در انتقال‌های دفاعی عالی است. آنها همیشه بازیکنان زیادی در بالا و نزدیک به توپ دارند که شرایط خوبی را برای پرس متقابل ایجاد می‌کند. بازیکنان زیادی که پس از از دست دادن توپ به توپ نزدیک هستند به این معنی است که بسیاری از بازیکنان می‌توانند برای بازپس‌گیری توپ تلاش کنند. بازیکنان کونته همچنین در ثانیه‌های اول پس از از دست دادن توپ بسیار تهاجمی هستند. چهار یا پنج بازیکن نزدیک به توپ بلافاصله به سمت بازیکن حریف که توپ را در اختیار دارد می‌پرند و فاصله را کم می‌کنند تا هرگونه مسیر پاسکاری را قطع کنند. این رویکرد، انتقال حریف از دفاع به حمله را مختل می‌کند، باعث ایجاد خطا و ایجاد فرصت برای بازیابی کنترل در مناطق خطرناک می‌شود.
پرس متقابل به این شکل، ناپولی را در موقعیت تهاجمی نگه می‌دارد و به آنها اجازه می‌دهد تا مالکیت توپ را در دست بگیرند و فرصت‌های گلزنی بیشتری ایجاد کنند. با این حال، این امر نیاز به آمادگی جسمانی استثنایی، نظم تاکتیکی و کار تیمی دارد.
انتقال‌های تهاجمی
آنتونیو کونته همچنین می‌خواهد تیمش در انتقال‌های تهاجمی خود، ضدحمله انجام دهد. هنگام بازپس‌گیری توپ، تیم به سرعت از دفاع به حمله منتقل می‌شود و از سرعت و حرکت بازیکنان مهاجم خود استفاده می‌کند. کونته بر پاس‌های عمودی برای بهره‌برداری از فضاهای باقی مانده توسط حریف تأکید دارد و اغلب مناطق وسیع یا شکاف‌های بین مدافعان را هدف قرار می‌دهد. ضدحملات ناپولی به خوبی سازماندهی شده‌اند و بازیکنان بدون توپ، حرکات هوشمندانه‌ای انجام می‌دهند.
برای ایجاد اضافه بار و پشتیبانی از بازیکن صاحب توپ. این سبک سریع و مستقیم، حریفان را غافلگیر می‌کند و ناپولی را به تیمی خطرناک در ضدحمله تبدیل می‌کند.
علاوه بر این، تهاجمی بودن ناپولی به این معنی است که آنها هنگام دفاع بازیکنان زیادی در بالای زمین دارند که به آنها امکان می‌دهد بازیکنان بیشتری را در ضدحملات بگنجانند. این اغلب مزایای عددی در برابر مدافعان حریف ایجاد می‌کند و ایجاد موقعیت‌های واضح را آسان‌تر می‌کند. بهترین کنسول‌های بازی ویدیویی
نکات پایانی
در نتیجه، نفوذ تاکتیکی آنتونیو کونته در ناپولی سطح جدیدی از شدت و نظم را به تیم آورده است. ترکیب‌های ساختاریافته، سازماندهی دفاعی و انتقال سریع او، ناپولی را به یک واحد متعادل‌تر و منسجم‌تر تبدیل کرده است. تأکید کونته بر پرسینگ، فشردگی و ضدحملات سریع، ناپولی را به نیرویی قدرتمند در دفاع و حمله تبدیل کرده است.
در حالی که زمینه‌هایی برای اصلاح وجود دارد، مانند شکستن بلوک‌های کم ارتفاع، رویکرد تاکتیکی کونته در حال حاضر موفقیت‌آمیز بوده است. با پیشرفت فصل، سیستم‌های او احتمالاً به تکامل خود ادامه خواهند داد و ناپولی را به یک مدعی قوی‌تر در مسابقات داخلی و اروپایی تبدیل خواهند کرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تاکتیک های فوتبال و کسب بینش از مربیان در بالاترین سطح، سایت های فوراستادی 4STUDY.IR ، ساکر آکادمی، وبلاگ باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز را مطالعه کنید
باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، به عنوان بهترین مدرسه فوتبال کرج تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتررا به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.
- بهترین مدرسه فوتبال کرج کجاست؟ (بهترین آکادمی فوتبال در کرج)
- بهترین باشگاه و مدرسه فوتبال در کرج (مدرسه فوتبال خوب در کرج)
- بهترین مدرسه فوتبال کرج
- مدرسه فوتبال کودکان در کرج
- استعدادیابی فوتبال در کرج
