باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، وبلاگ

چهارشنبه 11 مهر ۱۴۰۳ ۱۲:۰۰:۳۴ 0 نگرانی فزاینده آسیب های همسترینگ در فوتبال

نگرانی فزاینده آسیب های همسترینگ در فوتبال

آسیب های همسترینگ تا 24 درصد از کل آسیب ها در فوتبال مدرن را تشکیل می دهند. این یک مشکل جدی است، زیرا این آسیب ها در حال افزایش است. بر اساس مطالعات، بروز آسیب های همسترینگ بین فصل های 2001/02 و 2021/22 دو برابر شده است.

یکی از دلایل، عدم استراحت است: 72 ساعت برای یک فوتبالیست برای بازیابی همسترینگ خود پس از مسابقه کافی نیست، با این حال این زمان معمولاً بین بازی ها است. به خصوص در حال حاضر که انتظار می رود تعداد مسابقات در سطح نخبگان در این فصل افزایش یابد.

مطالعات اخیر در مورد فعال سازی عضلات:

اخیراً، مطالعه‌ای با دکتر گیل روداس از مرکز نوآوری بارسا نشان داد که عضلات همسترینگ در طول فعالیت‌های بدنی پرتقاضا مانند فوتبال بسیار آسیب‌پذیر هستند. در عرض 72 ساعت پس از مسابقه، بازیکنان حاضر در مطالعه افت قابل توجهی در عملکرد، به ویژه در دوی سرعت و پرش عمودی نشان دادند. علاوه بر این، 18 درصد از آسیب‌های همسترینگ مکرر هستند و بیش از دو سوم آن در عرض دو ماه پس از بازگشت بازیکن به مسابقات رخ می‌دهد.

رایج ترین مکانیسم آسیب همسترینگ، دویدن با سرعت بالا است، جایی که حداکثر کشش عضلانی در پایان مرحله نوسان رخ می دهد.

اکنون، در مطالعه دیگری، دکتر گیل روداس، با همکاری پزشکان بخش پزشکی باشگاه بارسلونا و دکتر ساندرا مچو، رادیولوژیست برجسته باشگاه. خصوصیات اثرات حاد مسابقات فوتبال بر روی عضلات همسترینگ توسط تکنیک های MRI عملکردی عضلانی 2024)، از MRI عملکردی برای اندازه گیری فعال شدن عضلات همسترینگ پس از مسابقه فوتبال استفاده کرد.

این تحقیق به این نتیجه رسید که عضله نیمه تاندینوس عضله همسترینگ است که بیشترین آسیب را به خصوص در یک سوم میانی و دیستال آن در طول ورزش می گیرد.

علاوه بر این، نقشه‌برداری زمان آرامش T2 (تکنیکی برای ارزیابی نحوه واکنش عضلات به ورزش) به عنوان روشی مؤثر برای شناسایی الگوهای فعال‌سازی عضلانی در طول مسابقات فوتبال ظاهر شده است که امکان تشخیص الگوهای غیرعادی را فراهم می‌کند که می‌تواند نیاز به مداخله برای کاهش خطر آسیب را نشان دهد.

عوامل موثر بر آسیب های همسترینگ در فوتبال:

رایج ترین مکانیسم آسیب همسترینگ، دویدن با سرعت بالا است، زمانی که حداکثر کشش روی عضله در پایان مرحله چرخش رخ می دهد - زمانی که پا در هوا است و با زمین تماس ندارد، در حالی که پا به سمت جلو حرکت می کند. آماده سازی برای مرحله بعدی در طول دوی سرعت یا شتاب، مرحله نوسان بسیار مهم است، زیرا در آن زمان است که عضلات همسترینگ تحت بیشترین استرس قرار دارند.

با این حال، همه بازیکنان تحت تلاش یکسان هستند، اما همه از آسیب دیدگی همسترینگ رنج نمی برند. هنگامی که آنها این کار را انجام می دهند، در یک زمان در فصل یا در یک لحظه در طول یک مسابقه اتفاق نمی افتد، که نشان می دهد آسیب همسترینگ چند عاملی است و از خطرات بیرونی و درونی ناشی می شود.

خطرات ذاتی عبارتند از:

♦ضعف باقیمانده پس از آسیب قبلی
♦عدم تقارن قدرت
♦فقدان قدرت غیرعادی
♦خستگی
♦ثبات ضعیف مرکزی (عدم کنترل یا ضعف در عضلات تنه - شکم، کمر و لگن - که برای حفظ ثبات و تعادل ستون فقرات در طول فعالیت بدنی ضروری هستند)
♦انعطاف پذیری ضعیف
♦تغذیه نامناسب

مطالعه الگوهای جذب عضله

برای نظارت بر عوامل مرتبط با عملکرد عضلانی، این تحقیق الگوهای استخدام را تجزیه و تحلیل کرد. هنگامی که سیستم عصبی عضلات را برای انجام یک حرکت فعال می کند، الگوها ترتیب، مقدار و هماهنگی را که فیبرهای عضلانی برای تولید نیرو و انجام یک کار خاص فعال می شوند، توصیف می کنند.

بسته به وظیفه، ماهیچه ها و فیبرهای مختلف به کار گرفته می شوند. این فرآیند که به عنوان استخدام عضلانی شناخته می شود، اطلاعاتی را برای طراحی برنامه های تمرینی شخصی برای پیشگیری از آسیب یا برنامه های توانبخشی فردی فراهم می کند.

امکانات باشگاه بارسلونا برای این تحقیق ایده‌آل بود زیرا تغییرات عضلانی ناشی از ورزش فقط در عرض هفت دقیقه پس از بازی قابل تشخیص است و بخش پزشکی ورزشی باشگاه دارای یک مرکز MRI در Ciutat Esportiva است. در واقع، این اولین باری بود که جذب ماهیچه‌ای از عضلات بازیکنان فوتبال پس از یک مسابقه حداقل یک ساعته ارزیابی شد.

نتایج MRI پس از مسابقه نشان داد که نیمه تاندینوز فعالیت بیشتری نشان می‌دهد و در تمرینات قدرتی و حرکتی بیشتر به کار گرفته می‌شود.

نتایج مطالعه بازیکنان جوان:

این مطالعه بین 13 مارس 2022 و 18 دسامبر 2022 انجام شد که در آن یازده بازیکن جوان مرد از بارسا (16-18 سال) که در طول فصل 2021-2022 آسیب حاد اندام تحتانی نداشتند، شرکت داشتند. بازیکنان در یک مسابقه شرکت کردند.

حداقل یک ساعت، و دو MRI عملکردی گرفته شد: یک اسکن پایه دو ساعت قبل از بازی و دوم بلافاصله بعد از بازی. بازیکنان با استفاده از ماشین گلف و ویلچر به مرکز MRI منتقل شدند. در طول بازی، حجم کار (کل زمان، مسافت کل، فاصله بار متابولیک بالا، دویدن با سرعت بالا) با استفاده از GPS کنترل می‌شد تا اطمینان حاصل شود که تلاش بازیکنان به تلاش‌های یک مسابقه عادی نزدیک است.

نتایج به جز عضله نیمه تاندینوس، تفاوت بین ماهیچه ای یا تغییر معنی داری را در بین همسترینگ نشان نداد. فرضیه اولیه مطالعه این بود که همانطور که توسط مطالعات قبلی پیشنهاد شده بود، بیشترین فعال شدن در سر بلند عضله دوسر ران رخ می دهد. با این حال، در اینجا نیمه تاندینوس فعالیت بیشتری نشان داد و در طول تمرینات قدرتی و حرکتی بیشتر به کار گرفته شد.

تفسیر نتایج و فرضیه های جدید:

دلایل این نتیجه فرضیه های جدیدی را باز می کند. این می تواند به دلیل هماهنگی عصبی عضلانی پیچیده باشد که تولید نیروی عضلانی کارآمدتری را فراهم می کند. همچنین ممکن است فعالیت نسبتاً بالای نیمه تاندینوزوس بتواند در برابر صدمات وارده به سر بلند عضله دوسر رانی محافظت کند. عضله دوسر ران، به ویژه سر بلند آن، یکی از عضلاتی است که اغلب در حین دویدن با سرعت بالا آسیب می بیند، زیرا در حین دوی سرعت و حرکات انفجاری تحت کشش زیادی قرار می گیرد. با این حال، اگر نیمه تاندینوس بسیار فعال باشد، می تواند به توزیع بار کاری در طول این حرکات کمک کند و از تحمل کل فشار توسط عضله دوسر ران جلوگیری کند.

علاوه بر این، در این مطالعه، پس از مسابقه فوتبال، اندازه‌گیری زمان آرامش T2 (برای ارزیابی فعال‌سازی عضلانی یا آسیب احتمالی) افزایش قابل‌توجهی را در قسمت‌های دیستال (نزدیک به زانو) و میانی عضله نیمه‌ تندینووس نشان داد، اما هیچ فعال‌سازی معنی‌داری مشاهده نشد. در قسمت پروگزیمال (نزدیکتر به لگن) شناسایی شده است. این نشان می‌دهد که بخش‌های میانی و دیستال فعال‌تر بوده یا تحت فشار بیشتری قرار دارند. این قسمت‌ها ممکن است در حین حرکات دویدن و تغییرات سرعت، تنش بیشتری را تجربه کرده باشند، که می‌تواند مربوط به کار شدیدتر عضلات در طول مسابقه باشد. جالب اینجاست که قسمت پروگزیمال کمتر درگیر بود و نشان می‌داد که بخش‌های مختلف یک عضله می‌توانند بسته به حرکت یا کار انجام شده به درجات مختلفی فعال یا تحت فشار قرار گیرند.

راهبردهای پیشگیری و توانبخشی:

در برنامه‌های توانبخشی و برنامه‌های کاهش خطر آسیب، اکنون می‌توان تقویت عضلات همسترینگ با تمرکز بر نیمه‌تندینوس و عضله دو سر رانی را در نظر گرفت.

توجه به این نکته مهم است که هیچ رابطه واضحی بین داده های GPS و تغییرات در زمان استراحت T2 مشاهده نشد. یک توضیح احتمالی برای این عدم همبستگی این است که در طول یک مسابقه فوتبال، بازیکنان به طور مداوم با حداکثر سرعت در حال دویدن نیستند. تغییرات زیادی در سرعت و دوره های کاهش فعالیت، مانند بهبودی یا انتظار برای نمایش وجود دارد. شدت تلاش ثابت نیست، که باعث کاهش تکرار اعمالی می شود که می تواند باعث فعال شدن مداوم و قابل توجه عضلات شود.

در نهایت، همچنین مهم است که در نظر بگیرید که MRI فعالیت‌هایی را که در پایان مسابقه انجام می‌شود، ثبت می‌کند. در این مطالعه خاص، همه بازیکنان آنالیز شده در تیم برنده بودند، بنابراین ممکن است در قسمت پایانی مسابقه بر روی وظایف دفاعی تمرکز کرده باشند.

تمرینات تیم درفک البرز

تمرکز بر تقویت نیمه تاندینوزوس:

این یافته ها همچنین راه را برای مطالعه الگوهای جذب عضله بر اساس ویژگی های فردی بازیکنان یا موقعیت آنها در زمین باز می کند. در حال حاضر، در برنامه‌های توانبخشی و برنامه‌های کاهش خطر آسیب، تقویت عضلات همسترینگ - با تمرکز روی نیمه‌تندینوزوس و عضله دو سر رانی-می‌تواند هم در تمرینات و هم در آمادگی‌های قبل از مسابقه گنجانده شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تاکتیک های فوتبال و کسب بینش از مربیان در بالاترین سطح، سایت های فوراستادی 4STUDY.IR و وبلاگ باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز را مطالعه کنید.

باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، به عنوان بهترین مدرسه فوتبال کرج تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتررا به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.

نوشته‌های بلاگ مهر 1403