عضله کف پا: تغییرپذیری آناتومیک و پیشگیری از آسیب بازیکنان فوتبال

عضله کف پا: تغییرپذیری آناتومیک و پیش آگهی آسیب

عضله کف پا به همراه چند ماهیچه کوچک و دو عضله گاستروکنمیوس که معمولاً به عنوان ساق پا شناخته می شوند، بخشی از ساق پا است که در پشت ساق و درست زیر زانو قرار دارند.

این یک عضله پهن و ضخیم است که در پشت ساق پا قرار گرفته و به طور نزدیک به آنها متصل است، به همین دلیل است که می توان آن را به عنوان یک عضله واحد در نظر گرفت: سه سر سورالیس.

اهمیت حیاتی دارد زیرا برای ایستادن دوپا (ایستادن و راه رفتن)، بالا بردن پاشنه پا و خم شدن پا و همچنین آهسته دویدن ضروری است.

چالش‌های پیش‌بینی و پیش‌آگاهی آسیب‌های عضلانی سولئوس:

ماهیچه های ساق پا از جمله عضلاتی هستند که اغلب در بین ورزشکاران آسیب دیده اند. بنابراین، در تلاش برای کاهش پیامدهای احتمالی و پیش بینی دقیق پیش آگاهی آسیب آنها و زمان بازگشت به بازی (RTP)، محل آناتومیک آسیب عضلات ساق پا و مفهوم بافت همبند (بافت های پرکننده، نگهدارنده و اتصال دهنده) با استفاده از تکنیک های مختلف تصویربرداری مورد مطالعه قرار گرفته است.

تشخیص زودهنگام و دقیق نیز برای درمان این آسیب های عضلانی بسیار مهم است. سونوگرافی پرکاربردترین روش تصویربرداری برای تشخیص صدمات داخلی گاستروکنمیوس در ساق پا است که نتایج تشخیصی عالی دارد.

با این حال، به دلیل پیچیدگی آناتومیکی و عملکردی عضله کف پا، با وجود مطالعات انجام شده تا به امروز، هیچ توافق رسمی در مورد دستورالعمل هایی برای تعیین پیش آگهی آسیب های کف پا وجود ندارد. در مورد آسیب های عضله کف پا، سونوگرافی بسیار پایین است به جای آن باید از قابلیت تشخیصی و MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) استفاده شود.

تنوع تشریحی عضله کف پا:

عضله کف پا از نظر آناتومیک همگن نیست. آناتومی خاصی دارد که دارای قوس بافت همبند پروگزیمال است که از آن آپونوروزهای جانبی و میانی (غشاهای فیبری متشکل از کلاژن که عمدتاً برای وارد کردن ماهیچه ها استفاده می شود) و تاندون داخلی ایجاد می شود. که این آناتومی، اگرچه استاندارد در نظر گرفته می شود، بسیار متغیر است. در واقع، حتی می تواند در دو عضله کف پا یک فرد متفاوت باشد.

یعنی، دو جنبه اصلی آناتومی عضلات مختلف کف پا را تعیین می کند:

-وجود یا عدم وجود آپونوروزها و تاندون مرکزی، طول و محل آنها و تمام ترکیبات احتمالی آنها.

-جهت و زوایای قلم (جهت یابی فیبرهای عضلانی نسبت به بافت همبند/تاندون) تارهای عضلانی که با این تنوع آناتومیکی مشروط می شوند.

در مطالعه ای که توسط دکتر پدرت انجام شد، 107 عضله کف پا در سال های 2018 و 2021 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. با در نظر گرفتن تنوع آناتومیکی زیاد عضله کف پا، این مطالعه یک رویکرد فردی را اعمال کرد و یک اسکن MRI از ناحیه ساق پا انجام داد. بنابراین، انواع مختلف ماهیچه کف پا بر اساس تسلط عضلانی یا پیوندی آنها طبقه بندی شدند.

تسلط عضلانی با موقعیت تاندون داخلی تعیین می شود. این عضله کف پا را به دو جسم حجمی تقسیم می‌کند: یکی از تاندون داخلی به مرز داخلی و دیگری از تاندون داخلی تا مرز جانبی.

بسته به موقعیت تاندون مرکزی، یک حجم عضله بزرگتر از دیگری خواهد بود یا این دو حجم می توانند متقارن باشند (اگر تاندون مرکزی در وسط باشد). اگر تاندون مرکزی وجود نداشته باشد، تسلط عضلانی وجود ندارد.

سلطه اتصالی سولئوس:

تسلط همبند با طول و ضخامت آپونوروز داخلی و جانبی تعیین می شود. بسته به غلبه یکی یا دیگری، غالب پیوند میانی یا جانبی وجود دارد.

نتیجه گیری و ارتباط بالینی مطالعه:

مطالعه بر روی 107 عضله که از نظر نوع شناسی آنها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، به نتایج زیر منجر شد:

نتایج اولیه نشان می‌دهد که به نظر نمی‌رسد تسلط عضلانی بر پیش‌آگهی آسیب‌های عضلانی کف پا تأثیری داشته باشد، برخلاف غلبه همبند، که به نظر می‌رسد در مواردی که آسیب ریشه در آپونوروز غالب دارد، پیش آگهی بدتری دارد.
برای ارزیابی پیش آگهی صدمات عضلانی کف پا، ما باید نه تنها درگیری، بلکه همچنین توزیع آپونوروزهای همبند را نیز در نظر بگیریم، که جهت و زوایای سوراخ شدن فیبرهای عضلانی را تعیین می کند.
نادیده گرفتن این جنبه احتمالاً یکی از دلایل اصلی است که چرا مجموعه‌های اپیدمیولوژیک توصیفی در مورد آسیب‌های عضلانی کف پا قابل اعتماد نیستند و نمی‌توانند یک الگوی پیش‌آگهی تکرارپذیر پیدا کنند.

در واقع، اگر سیستم‌های طبقه‌بندی، آناتومیکی و عملکردی را منعکس کنند، از نظر بالینی مرتبط‌ تر خواهند بود.

MRI ابزار مفیدی برای تعیین ساختار دقیق عضلات کف پا و تشخیص زودهنگام و دقیق آسیب‌ها است.
عضله کف پا دارای تنوع تشریحی بسیار زیادی در توزیع حجم عضله و مقدار و توزیع بافت همبند است.
استفاده از ترکیب زیرگروه‌ها بر اساس تسلط عضلانی و پیوندی می‌تواند نقطه شروعی برای درک بهتر ساختار عضله کف پا و رسیدن به یک اجماع در مورد نحوه طبقه‌بندی هرکدام از کف پا باشد.
آسیب های عضلانی کف پا باید به صورت جداگانه مشخص شود. طبقه بندی کلی آسیب های عضلانی را می توان به عنوان نقطه شروع استفاده کرد، اما زیرگروه خاص عضله کف پا باید در نظر گرفته شود.
هنگام برنامه ریزی برای بازگشت بازیکن به بازی، باید تنوع آناتومیکی زیاد عضله کف پا را به عنوان یک عامل پیش آگهی برای آسیب دیدگی در نظر بگیریم. به این ترتیب، می‌توانیم یک پروتکل درمانی و توانبخشی فردی و مناسب برای هر آسیب کف پا برنامه‌ریزی کنیم و خطر عود مجدد را کاهش دهیم.

همانطور که دکتر پدرت اشاره می کند، با توجه به تفاوت بین جنسیت ها، باید در نظر گرفت که در زنان، مطالعات اپیدمیولوژی آسیب ها هنوز بسیار کمیاب و با نمونه های بسیار کم است و بنابراین داده ها هنوز قابل مقایسه نیستند. با این حال، به نظر می رسد که تفاوت عمده ای در حساسیت به آسیب وجود ندارد، زیرا کف پا ماهیچه ای نیست که در آن قدرت انفجاری غالب باشد (مردان بیشتر هستند)، اما عملکرد آن در مردان و زنان عملا یکسان است.

در هر صورت، برای دستیابی به اجماع در مورد استفاده از متغیرها و نامگذاری مورد استفاده در مطالعه و همچنین ارزیابی کاربرد آنها در برنامه های بازگشت به بازی پس از آسیب عضله کف پا، تحقیقات بیشتری لازم است.

باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتری را به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.